Турција го поздрави привремениот прекин на непријателствата во Газа, особено затоа што тоа може да ја отвори вратата за спроведување трајно решение на палестинскиот проблем. Анкара уште еднаш ги повика исламските земји да се обединат, да го кренат гласот против израелската окупација и „воените злосторства“ извршени во Газа во последните денови.
„Се надеваме дека оваа привремена хуманитарна пауза ќе помогне да се започне процесот за воспоставување постојан мир во Газа“, нагласуваат во Министерството за надворешни работи во Анкара, јавуваат локалните медиуми. Решението на кризата не може да се постигне со дејствија на една или две земји, потребна е заедничка стратегија што ќе се спроведе во рамките на Организацијата за исламска соработка (ОИЦ) и Арапската лига, смета претседателот Реџеп Таип Ердоган. Доколку се постигне договор за примирје, Анкара е подготвена да ја преземе улогата на земја гарант за да спроведе трајно решение на палестинскиот проблем во соработка со другите земји – преку создавање држава во границите од 1967 година, со источен Ерусалим како главен град.
Апелите на Анкара очигледно не се случајни. Некои исламски земји сѐ уште се воздржани. „Различните политички и економски интереси ги блокираат некои земји да се обединат и заедно да им помогнат на Палестинците“, го цитираат медиумите предупредувањето на професорот д-р Сејад Фред Алатас, експерт за ситуацијата на Блискиот Исток. Некои исламски земји, кои важат и за водечки, не можат да му одолеат на притисокот на Западот, особено Вашингтон, кој безрезервно ја поддржува израелската влада во овој конфликт.
Турскиот претседател и министерот за надворешни работи Хакан Фидан се во постојан контакт со лидерите на исламските и другите земји. Ердоган дури најави дека наскоро би можел да се сретне и со претседателот на Египет, Абдел Фатах ел Сиси, со кого немал контакт десет години, освен едно случајно ракување на маргините на една меѓународна средба. Покрај нормализацијата на односите меѓу Анкара и Каиро, на дневен ред ќе биде и кризата во Газа, како и воспоставувањето праведно решение за палестинскиот проблем.
Покрај водечките политичари, во оваа акција се приклучи и првата дама на Турција, Емина Ердоган. Таа организираше самит на сопругите на лидерите на петнаесет исламски земји: Малезија, Обединетите Арапски Емирати, Египет, Сенегал, Либан, Конго и други во султанската палата Долмабахче во Истанбул. На тој собир преку видеопораки се обратија сопругите на лидерите на уште неколку други исламски земји.
„Никогаш нема да му се предадеме на овој мрак. Што чека светот? Тој веднаш треба да престане со злосторствата во Газа. Секогаш ќе му се спротивставуваме на дискриминаторскиот менталитет, кој ги вреднува луѓето, жените и децата врз основа на тоа од каде доаѓаат“, рече првата дама на Турција, која со години се занимава со хуманитарна работа.
Конфликтите во Газа дополнително ги нарушија односите меѓу Анкара и Тел Авив, кои беа затегнати со години. „Го пречкртав името на Бенјамин Нетанјаху и го фрлив“, рече Ердоган, кој во последните години има блиски односи со Хамас и се обидува да се наметне како заштитник на Палестинците во Газа.
Тој и премиерот Нетанјаху, иако се на власт во своите земји веќе дваесет години, првпат се сретнаа во септември на есенската сесија на Генералното собрание на ОН во Њујорк. Потоа се договорија за меѓусебни посети на Тел Авив и Анкара. Сега сето тоа падна во вода.
„Се ракував со тој човек. Израел се обиде да ги искористи моите добри намери. Меѓусебните односи можеа да бидат поинакви, но сега тоа нема да се случи. Ја откажав најавената посета на Израел“, изјави турскиот претседател.
Претседателот на Турција не застана тука: Израел призна дека поседува атомска бомба, што претставува закана за безбедноста и на регионот и на Турција. Тој најави дека турската дипломатија ќе преземе активности во Советот за безбедност на ОН и Меѓународната агенција за атомска енергија (МААЕ) со цел да се избегне евентуална катастрофа поради однесувањето на Тел Авив.
Во Анкара, во оваа прилика, укажуваат на, како што велат, лицемерното однесување на западниот свет: американските сомневања дека ирачкиот претседател Садам Хусеин има оружје за масовно уништување пред дваесет години беа причина за инвазијата на таа земја. Се покажа дека тоа не е точно, но никој не одговараше за тоа, иако беа убиени десетици илјади граѓани на земјата, која беше целосно уништена, а претседателот на Ирак заврши на бесилка.
