Постот на Кнаус го пренесуваме во целост:
Блокирањето на пристапните преговори со Украина и Молдавија би било катастрофално – неправедно, дестабилизирачко политичко лудило.
Но, тоа изгледа уште поверојатно.
Орбан ја блокира Украина. Ако Босна е блокирана, Австрија ги блокира другите. Холанѓаните ја блокираат Босна. Бугарија ја блокира Северна Македонија. Што се однесува до Косово или Албанија… (другите се кријат зад тие блокови на ехо).
Само оние кои не обрнуваа внимание на последните две децении – и на Балканот – се изненадени од она што почнува да ги погодува Украина и Молдавија. Ништо не беше попредвидливо.
Откако Хрватска влезе во ЕУ во 2013 година, земјите-членки на ЕУ ја играа оваа игра со сите балкански кандидати.
Косово? „Европска перспектива“. Но, бидејќи се пријави за пристапување: нема звук. Нема одговор. Тишина. Но: „направете го ова или она за да не ја загрозите вашата европска перспектива“.
Црна Гора? Членка на НАТО, целосно усогласена со надворешната политика, помалку од 700.000 луѓе: сè уште надвор од „капацитетот за апсорпција“ на ЕУ. По 11 години преговори пораката е: „не пред 2030 година, но веројатно ниту тогаш“. Зошто?
Албанија? Со години беше „да се чека Северна Македонија“. Сега може да биде блокирана од Грција. А кога ќе се отвори првото поглавје, еден ден, сепак ќе биде една деценија зад Црна Гора во оваа трка со желки.
Босна? Премногу тажно за раскажување. Никогаш не завршуваат, некогаш се менуваат предусловите, повеќе отколку за кој било друг кандидат досега. Во меѓувреме: наметнување закони од вице-крал со неограничени овластувања.
Ако балканските држави се заглавени, се вели дека тоа е затоа што – 1. не се реформираат. И ако се реформираат, 2. мора да чекаат ЕУ да се подготви и да се обединат. И 3. да се справат со билатералните вета. Или чекајте други.
Сето тоа е придружено со непроменлива реторика: процесот е „меритократски“; „строго, но фер“; со „најпрво основите“; за „владеењето на правото“. Црното е бело. Зборовите значат малку.
Што да се прави?
Прво: признајте ја реалноста.
Второ: дизајнирајте процес на пристапување со веродостојна цел за сите, сега. Ова сè уште може да се направи.
