Сепак, по нешто повеќе од 150 дена на функцијата, се чини дека Трамп падна во стапицата и ги повтори шемите на своите претходници со тоа што започна еден од најризичните напади врз Иран, пишува Гардијан во својата анализа за американските воздушни напади врз иранските нуклеарни објекти.
Израелскиот притисок и американскиот пресврт
Иако претходните сигнали од Вашингтон укажуваа дека администрацијата на Трамп ќе се обиде да ги ограничи воените иницијативи на Израел, сè укажува дека Нетанјаху успеал да ги охрабри САД да извршат напади врз иранските објекти за збогатување ураниум.
По неколку израелски воени операции кои не наидоа на американско одобрување, Белата куќа сепак се согласи на воена интервенција. Сега Вашингтон се подготвува за можни ирански контрамерки кои би можеле да се претворат во сериозен регионален конфликт.
„Факторот Трамп“ и обид за дипломатски притисок
Непосредно пред инаугурацијата на Трамп, неговиот советник за Блискиот Исток, Стив Виткоф, пристигна во Израел со цел да договори средба со Нетанјаху. Целта беше да се охрабри израелскиот премиер да преговара за примирје со Хамас во Појасот Газа. Високи израелски функционери го припишаа овој потег на „факторот Трамп“, алудирајќи на неговата склоност кон непредвидливи, но решителни политички потези.
На почетокот, Трамп доби пофалби за неговиот наводен отпор кон израелскиот премиер, што беше отстапување од претходните американски администрации. Но, нападите на американските бомбардери Б-2 врз ирански цели покажаа дека интуицијата на Трамп за надворешна политика се променила. Неговиот внатрешен тим се префрли од изолационистички на многу порешителен пристап.
Иако јавно се прогласи за противник на нови војни и застапник на повлекување од странски конфликти, Трамп го смени курсот само шест месеци по враќањето во Белата куќа и ги предводеше САД во активна воена операција против Иран.
Во обид да ја смири јавноста и да спречи шпекулации за нарушени односи со Нетанјаху, Трамп кажа дека САД и Израел дејствувале како обединет тим во борбата против „голема закана“. Тој ја изрази својата благодарност до израелскиот премиер, истакнувајќи ја тесната соработка.
Тоа беше остра промена во споредба со првичните реакции, кога американскиот државен секретар Марко Рубио ги нарече израелските напади еднострани и изјави дека САД не учествуваат во нив, нагласувајќи дека приоритет на американскиот претседател е безбедноста на неговите сопствени трупи во регионот.
Средниот пат или предговор за војна?
Трамп тврди дека нападите врз нуклеарните објекти Фордо, Натанз и Исфахан биле од ограничена природа и дека можат да се задржат во таа рамка. Американските сили во регионот беа ставени во состојба на готовност, а Трамп испрати порака до Техеран дека САД се подготвени да реагираат во случај на иранска одмазда.
Сепак, некои високи функционери, вклучувајќи го и потпретседателот Џеј Ди Венс, предупредуваат дека ограничената воена операција лесно би можела да ескалира во долготрајна интервенција ако Иран возврати. Засега, Трамп се обидува да го избалансира тоа со преземањето на воената акција, но во исто време сугерира дека сака да избегне поширока ескалација. И покрај ова, израелскиот премиер јасно ја гледа оваа американска поддршка како охрабрување.
„Честитки, претседателе Трамп, вашата храбра одлука да ги гаѓате нуклеарните постројки на Иран со моќта на Соединетите Американски Држави ќе влезе во историјата“, кажа Нетанјаху во својата видео порака.
