Галински е автор на многу истражувања кои се занимаваат со теми како што се емпатијата, социјалната доминација, влијанието на моќта и управувањето со конфликти. Исто така, разгледува како оваа динамика влијае на донесувањето одлуки во деловниот и приватниот живот.
Неговата работа е особено фокусирана на комуникацијата и меѓучовечките интеракции, и како едноставните промени во комуникацијата можат да имаат големо влијание врз меѓучовечките односи и самодовербата.
Во својата нова книга „Инспирирајте: Универзалниот пат за водење на себе и на другите“, Галински сака да помогне да се намали штетата што често ја правиме еден на друг со навидум безопасни коментари.
Еден од неговите фокуси е што треба и што не треба да кажат родителите за да воспитаат успешни и емоционално интелигентни деца.
Во интервју за Си-ен-би-си, тој идентификуваше една најчесто користена фраза која има големо влијание врз самодовербата на детето.
Фразата „Ме разочара“, што мислиме дека ја користиме на мотивациски начин, не разбираме колку може да биде штетна за децата.
Родителите обично ја користат кога сакаат да го поправат однесувањето, но тоа што го кажуваат всушност може да има спротивен ефект.
Причината за тоа е што кај децата се создава чувство на срам, а срамот не е продуктивна емоција, објаснува Галински: „Ако ги натераме нашите деца да чувствуваат срам, тоа никогаш не е добро“.
Срамот не поттикнува критичко размислување или решавање на проблеми. Тоа е „оневозможувачко и дестабилизирачко“, вели Галински. Од друга страна, чувството на вина може да ги мотивира децата да најдат решение.
„Вината води до поправка, но срамот често води до избегнување“, додаде тој.
Ако сакате вашите деца да учат од своите грешки, немојте само да им кажувате дека тоа што го направиле е погрешно. Прашајте ги како можат подобро да ја завршат работата во иднина.
Наместо да кажете: „Разочаран сум што не ја заврши домашната задача“, можете да кажете: „Како можеме да поставиме систем каде што ќе ја завршиш домашната задача? Ајде да смислиме план за тоа’“, вели Галински.
Ова ги учи децата дека можат да се соочат со предизвици, дури и ако не успеат првиот или вториот пат.
