Сепак, новото истражување на истражувачите од Универзитетот во Чикаго покажа дека откривањето на молекули поврзани со животот не може да се потврди, соопшти Универзитетот во Чикаго. И некои истражувачи дури наведуваат дека експертите од Универзитетот во Кембриџ „наишле на проблеми“.
И некои истражувачи дури наведуваат дека експертите од Универзитетот во Кембриџ „избрзале со откритието“.
„Откривме дека податоците што ги собравме досега имаат премногу врева за да имаме цврсти докази за ваквите тврдења. Едноставно не сме доволно сигурни за да го потврдиме постоењето или непостоењето на молекулите“, изјави Рафаел Лук, соработник на Универзитетот во Чикаго и главен автор на студијата, поднесена за рецензија во „Писма од Астрономија и Астрофизика“ и достапна како издание пред печатење.
Соопштението од 16 април од страна на тимот од Кембриџ се фокусираше на планетата К2-18б. Истражувачите заклучиле дека на планетата се присутни диметил сулфид и диметил дисулфид, два молекули кои се поврзани само со живите организми на Земјата.
Но, астрофизичарите од Чикаго решија повторно да ги испитаат податоците, држејќи се до тезата дека „вонредните тврдења бараат вонредни докази“.
Коавторот на студијата, Мајкл Жанг, објасни дека кога читањата се толку слаби, многу е тешко да се идентификуваат поединечни молекули.
„Сè што има јаглерод врзан за три водородни атоми ќе се појави на одредена бранова должина. Тоа е сè што постои за диметил сулфидот. Но, постојат многу други соединенија со јаглерод и три водородни атоми кои би покажале слични мерења во податоците од вселенскиот телескоп Џејмс Веб. Дури и со многу подобри податоци, би било тешко да се биде сигурен дека ова е диметил сулфид“, рече тој.
Авторите наведуваат дека нивната студија има за цел да обезбеди подобар увид во наодите.
„Прашањето дали постои живот надвор од Сончевиот систем е најважното прашање во нашата област. Тоа е причината зошто ги проучуваме планетите. Постигнавме неверојатен напредок и не сакаме тоа да биде засенето од предвремена декларација“, рече Лук.
Астрономите од Кембриџ, на чело со Нику Мадхусудан, потсетуваат дека со објавувањето на молекулите на планетата К2-18б, нагласиле дека не тврдат дека се 100 отсто сигурни во она што мислат дека го откриле. Двајца од поранешните студенти на Мадхусудан – Луис Велбенкс од Државниот универзитет во Аризона и Метју Никсон од Универзитетот во Мериленд – беа меѓу истражувачите кои оттогаш повторно ги анализираа податоците од планетата.
Кога се применуваат други статистички модели, „тврдењата за потенцијално откривање на биолошки потпис исчезнуваат“, според нивната прелиминарна студија, која сè уште не е рецензирана од колеги.
Користејќи еден модел, Велбенкс и неговите колеги го проширија бројот на можни хемиски соединенија што би можеле да ги објаснат сигналите што ги детектира Веб од првичните 20 на 90. Повеќе од 50 беа „погодени“, изјави Велбенкс за Франс прес.
– Кога ќе откриете сè, дали навистина сте откриле нешто? – праша тој.
Мадхусудан ја поздрави дебатата, велејќи дека отвореноста кон сите можности е суштински дел од научниот метод.
„Ваквите дискусии се здрави“, изјави тој за Франс прес.
Многу истражувачи веруваат дека вселенските телескопи еден ден би можеле да соберат доволно докази за да идентификуваат вонземски живот од далеку.
„Но, треба да ги користиме воспоставените рамки и да градиме докази на сигурен начин, наместо да користиме нестандардни практики и да бегаме од проблемот – како што беше направено во овој конкретен случај“, додаде Никсон.
