Округот Стирлинг е псевдоним. Тој претставува област во Нова Шкотска кој е домаќин на едно од најдолгите и најважните истражувања во светот фокусирани на менталното здравје.
Округот е наведен под псевдоним бидејќи кога започна студијата во 1948 година, менталната болест беше длабоко стигматизирана.
За разлика од студијата за срце Фрамингем, која се фокусира на факторите на ризик за кардиоваскуларното здравје и започна истата година (со седиште во Фрамингем, Масачусетс), многу луѓе во Стирлинг не сакаа да бидат поврзани со ментална болест.
Студијата беше спроведена во рурална средина, бидејќи многу луѓе во средината на 20 век се прашувале каква закана претставуваат градовите за менталното здравје.
Психијатрите и научниците се прашувале дали руралните средини се подобри за менталното здравје. Округот Стирлинг помогна да се добијат некои одговори.
Двајца психијатри, сопружниците Доротеа Крос Лејтон и Александар Лејтон, кои претходно работеле заедно со племенските заедници во Алјаска, Ново Мексико и Аризона, како и за време на Втората светска војна, се фокусирале на проучување на менталното здравје, користејќи методи на општествени науки.
Кога решиле да ја спроведат својата студија во Нова Шкотска (каде што Александар летувал како момче), добиле еден од првите грантови од новооснованиот Национален институт за ментално здравје, кој, заедно со други финансиери, платил за тим од 100 истражувачи, вклучувајќи психијатри, општествени научници, историчари, па дури и фотограф.
Иако Стирлинг беше рурален амбиент, тој беше исклучително измешан во однос на географијата, етничката и економската припадност. Округот беше првенствено составен од Англичани Канаѓани, кои беа претежно протестанти, и Французи Канаѓани кои беа римокатолици, заедно со домородните народи, црните Канаѓани и неколку други етнички малцинства. Стирлинг се наоѓа на море и многу луѓе работеле со риболов, други во дрвната индустрија или во земјоделството. Економската состојба на луѓето исто така варираше значително, почнувајќи од добро ситуирани до оние кои живеат во екстремна сиромаштија.
Дали жителите на округот Стирлинг имале подобро ментално здравје од луѓето кои живеат во градовите? Краткиот одговор, на изненадување на многумина, беше не.
Статистиката откри дека стапките на ментални болести во округот Стирлинг биле многу слични на оние пронајдени во студијата Мидтаун Менхетен, која Лејтон, исто така, ја завршил кон крајот на 1950-тите.
Покрај тоа, многу од факторите на ризик во двете места беа слични: сиромаштија, нееднаквост, социјална изолација и распаѓање на заедницата. Да се биде во преполн град не изгледаше само по себе проблематично.
Интересно е тоа што кога Лејтонови ја преиспитале стапката на ментални болести во една од најсиромашните заедници на Стирлинг една деценија подоцна, откриле дека менталното здравје на жителите се подобрило.
Додека Александар Лејтон тврдел дека ова се должи на програмите за образование на возрасни и поголемото мешање со побогатите луѓе поради консолидацијата на двете училишта, исто така е забележливо дека се појавиле нови можности за вработување во областа.
Претпоставката беше дека новите работни места ги извлекоа луѓето од сиромаштија, им дадоа на нивните животи ново значење и поттикнаа нови социјални односи.
