Живееме во општество кое поттикнува конкуренција и ги дели луѓето на големи победници и големи губитници. Едукаторите, експертите за мотивација, животните тренери, спортските психолози и другите ментори најчесто нè учат како да постигнеме успех и да станеме победници.
Општеството кое ги слави само победниците често носи лоши одлуки, било од морална или од практична гледна точка. Да ја земеме на пример практиката да се вработуваат кандидати со речиси совршен просек, додека оние со мешани резултати се игнорираат.
Вообичаеното верување е дека некој со совршен успех ќе биде совршен вработен. Но, овде има очигледна грешка во расудувањето. Студентот со сите десетки не е совршена личност, туку некој што никогаш не поминал лошо на испит.Ова значи дека никогаш не бил навистина ставен на тест. Ако никогаш не доживеал неуспех, ја пропуштил можноста да научи како да се справи со него.
Неприкосновен работник е како непроверен војник – тој е склон кон „дефект“ кога ќе се соочи со предизвици од реалниот свет. Дури и ако не се „распадне“ емотивно, таквата личност обично станува ригидна, нарцисоидна и некреативна, велат експертите.
Иако на прв поглед може да изгледа чудно да се тврди дека претходниот неуспех е предност за кандидатите за работа, искуството од неуспехот е всушност најдобрата квалификација за тешки задачи.
Луѓето кои постојано доживеале неуспех развиваат истрајност во соочувањето со тешкотиите. Успешните луѓе често продолжуваат да го прават истото како порано, додека неуспехот ги принудува луѓето да се приспособат и да се променат. Ова не е само човечка особина, туку основна функција на мозокот на цицачите.
Кога лабораториски стаорец ќе престане да добива награда за притискање на рачката што претходно носела храна, тој станува видно вознемирен. Бидејќи неговите напори не успеваат, тој почнува да пробува различни реакции од чистење на крзното или гризење на рачката, до скокање. На овој начин тој дознава дека светот се променил, а неговиот мозок се прилагодува, односно „преживува“.
Оваа комбинација на емоционалност и оригиналност е многу блиска до она што повеќето луѓе го сметаат за уметничка креативност. Наместо да бидат фрустрирани, уметниците често се чувствуваат незадоволни од своите претходни достигнувања и се обидуваат да создадат нешто ново или подобро.
Магичната моќ на неуспехот не е ограничена само на уметноста или политичкото лидерство. Таа се однесува на сите сфери на човековата активност, вклучувајќи ги и тешките финансиски активности.
На пример, оние кои купиле акции на Епл во текот на последната деценија заработиле многу пари, но ништо не научиле. Оние кои ги купиле на врвот на нивната вредност, потоа изгубиле 40 отсто од своите влогови, сè уште размислуваат за своите грешки и учат од нив, исто како стаорецот во експериментот. Никогаш не ги потценувајте магичните својства на неуспехот, вели психологот Најџел Барбер.
