Опсегот на височини на овие природни структури варира од ситни столбови, со големина на печурки, до импозантни монолити високи и до 60 метри.
Оваа необична локација е наречена „Изгубениот град“ и се наоѓа на повеќе од 700 метри под нивото на морето, токму на дното на океанот, на места кои претходно и беа непознати на науката, пренесува Сајенс алерт.
Изгубениот град е откриен во 2000 година и се смета за едно од најнеобичните хидротермални полиња во светот. Иако има други хидротермални полиња низ океанот, ова е единственото што научниците успеале да го истражат, благодарение на напредната технологија за далечинско управувано возило (РОВ).
Специфичноста на овој екосистем е што животот овде се одржува врз основа на хемиски реакции, а не на светлина или јаглерод диоксид.
Повеќе од 120.000 години, а можеби и подолго, земјината кора во оваа област постојано реагира со солена вода, испуштајќи водород, метан и други растворени гасови. Со тоа се создаваат уникатни услови за развој на микробиолошки заедници кои живеат без присуство на кислород. Овие бактерии, кои најчесто се наоѓаат на калцитните столбови, главно се хранат со јаглеводороди.
Подигнатите „оџаци“ кои испуштаат гасови топли до 40 °C се населени со различни видови полжави и ракчиња, додека поголемите животни како ракови, морски ежови и јагули се многу поретки, но сепак присутни. Иако овој свет е речиси непознат и исклучително суров, екосистемот е богат со живот кој се одржува благодарение на постојаните хемиски реакции.
Неодамна, во 2024 година, научниците открија рекорден примерок од корен, долг 1.268 метри, од ова хидротермално поле. Примерокот од карпата може да обезбеди клучни докази за тоа како животот настанал на Земјата пред милијарди години под слични услови кои сè уште се зачувани во овие минерали.
Она што е уште пофасцинантно е што слични екосистеми можеби не се единствени само за Земјата. Поради хемиските реакции кои создаваат јаглеводороди, кои се основни градбени блокови на животот, постои можност слични екосистеми да постојат и на други планети. Научниците веруваат дека такви услови би можеле да постојат на месечините на Сатурн и Јупитер, Енцелад и Европа, а можеби и на Марс во минатото.
За разлика од црните оџаци на вулканските отвори, екосистемот на Изгубениот град не зависи од магмата и неговите високи температури. Наместо тоа, овој екосистем произведува до 100 пати повеќе водород и метан, додека отворите и оџаците се далеку поголеми од оние на црните чадници, што значи дека се активни подолго време.
За жал, Изгубениот град не е безбеден од човечка интервенција. Во 2018 година беше објавено дека Полска ги добила правата за експлоатација на длабоките мориња околу Изгубениот град. Иако самите полиња не содржат вредни минерални ресурси, можното негативно влијание врз животната средина и екосистемот може да има несогледливи последици.
Истрагите покажуваат дека активностите како што е минирањето може да предизвикаат загадување што би го загрозило ова уникатно живеалиште.
Поради ова, многу научници бараат заштита на оваа област, предлагајќи Изгубениот град да се стави на списокот на светско наследство за да се зачуваат овие природни чуда пред да биде предоцна. Изгубениот град веќе неколку илјади години е сведок на постојаната животна борба за опстанок во најтешки услови. Би било трагично да се уништи нешто толку уникатно.
