Но, што предизвикува една личност да се заљуби додека друга останува рамнодушна?
Истражувањата покажуваат дека мажите и жените го доживуваат заљубувањето на различни начини.
Додека допаминот и окситоцинот се клучни кај жените, допаминот, тестостеронот и вазопресинот играат важна улога кај мажите. Процесот вклучува физички реакции како што се зголемени отчукувања на срцето, испотени дланки, зацрвенети лица и чувства на страст, а сето тоа е резултат на активирање на системот за наградување на мозокот.
Народната мудрост често сугерира одредени правила на однесување во романтичните врски, како на пример чекање пред да стапите во интимна врска. Ваквите теории се поддржани од научни истражувања, како што е онаа спроведена на Универзитетот Емори со моногамни прериски волци.
Резултатите покажуваат дека однесувањето и социјалниот контекст играат клучна улога во зголемувањето на нивоата на невротрансмитери потребни за заљубување.
Покрај тоа, истражувањето на Харвард ги истакнува физичките и емоционалните промени кои го придружуваат процесот на заљубување. Некои од овие симптоми вклучуваат возбуда, страст и чувство на вознемиреност, додека хемикалиите како допамин го подобруваат чувството на награда поврзано со романтичните врски.
Научните објаснувања откриваат дека заљубувањето не е само прашање на емоции, туку и на биолошки процеси што се одвиваат во мозокот. Комбинацијата на овие процеси со однесувањето и социјалните интеракции обликува како и зошто се заљубуваме.
И покрај техничкото разбирање на љубовта, древната мудрост и совети – како што е важноста на трпеливоста и запознавањето на вашиот партнер – изгледаат универзално применливи.
Така, науката го потврдува она за што долго време се сомневаше човечкото искуство: љубовта е комбинација од хемија, емоции и однесување кои заедно го создаваат најпосебното човечко искуство.
