Еден ден граѓанинот Шљупков доби известување од Метафизичката управа дека повеќе не постои.
Меѓутоа, бидејќи Метафизичката управа ригорозно се држеше до владеењето на правото и процедурите, граѓанинот Шљупков беше повикан да го регулира статусот на своето непостоење, односно да извади дозвола за непостоење.
Непостоечкиот граѓанин Шљупков се упати кон шалтерите. Меѓутоа, на кој и шалтер да отидеше, секогаш се испоставуваше или дека му фали некаков документ, или дека постоечкиот документ што го има е неважечки… И така, непостоечкиот граѓанин Шљупков постојано мораше да вади или обновува најразлични документи, кои бараа други документи, кои бараа таксени марки и уплатници во толку различни бои, што дури и виножитото ѝ позавиди на шарената креативност на апсурдистанската администрација… се́ додека граѓанинот Шљупков не собра еден куп уплатници и таксени марки во различни бои и изгуби еден куп пари во речиси исто толку бои… И ако нешто навистина го изгуби своето постоење во сиот тој процес, тоа, верно, беа нервите и парите на Шљупков.
Најпосле, во целата таа ситуација, граѓанинот Шљупков беше принуден да не постои без правно регулиран статус на непостоење. Или, со други зборови, граѓанинот Шљупков не постоеше на диво.
Само колку некој да не помисли или рече дека славната апсурдистанска администрација е неспособна – далеку од тоа, напротив, таа е само темелна и се држи до правото и процедурите, беспрекорно и тврдокорно! Еве, на пример, на граѓанинот Македонски му беше издадена забрана за постоење по експресна постапка!
Рајко Пеколски
