Радман оцени дека „Олуја“ донела мир и слобода, а дека најдобриот историски пресек на тоа време го дал поранешниот советник на турскиот претседател Сулејман Демирел, Мехмед Али Бајар на форумот во Дубровник.
„Хрватска ја спаси честа, и на некој начин, и образот на Европа, бидејќи таа се вклучи, бидејќи во тоа време Европа, поради различни и оправдани ситуации, не можеше да го сфати целосниот обем на хуманитарната криза и катастрофата што им се закануваше на Бихаќ и околината. Значи, тоа беше навистина голема работа и никој нема право да ја оспорува важноста на таа акција“, коментираше Грлиќ Радман за дневникот Радиотелевизија Херцег-Босна.
Осврнувајќи се 30 години наназад, Радман смета дека Хрватите во Босна и Херцеговина биле измамени.
„Доколку Хрватите тогаш знаеја, како сопотписници на Дејтонскиот договор, дека хрватскиот народ во Босна и Херцеговина нема да биде рамноправен, дека нема да може да ги избере своите легитимни политички претставници, Хрватите никогаш немаше да го потпишат тој договор“, коментираше Грлиќ Радман, истакнувајќи дека идејата зад Дејтонскиот договор отсекогаш била договор меѓу трите конститутивни народи.
„Многу високи претставници донесоа одлуки што беа на штета на хрватскиот народ, кој е најмал во Босна и Херцеговина. Во Дејтон, кај оние што донесоа одлуки за иднината на Босна и Херцеговина, немаше прашање колку од кој народ има луѓе? Ако има 10 или ако има 15, тие се конститутивен народ и како такви мора да бидат рамноправни и тоа е духот и словото на Дејтонско-парискиот договор“, заклучи Радман.
