Оваа во голема мера неорганизирана сила, составена претежно од постари граѓани, била активирана откако американската морнарица ги распореди своите бродови во јужниот дел на Карипското Море како дел од она што американските власти го нарекоа операција против шверц на дрога.
За време на операциите, американските сили уништиле најмалку три брода за кои рекоа дека транспортирале дрога од Венецуела во САД, при што се убиени најмалку 17 лица. Министерот за одбрана на Венецуела Владимир Падрино изјави дека нападите и присуството на американската морнарица претставуваат „необјавена војна“ против Венецуела. Претседателот Николас Мадуро веднаш ја повика милицијата во активна служба.
Пералес, кој живее во населбата 23 де Енеро, традиционално упориште на чавизмот во Каракас, вели дека неговата униформа и чизми се подготвени. Како цврст поддржувач на владата, тој инсистира дека е „подготвен да служи секогаш кога ќе биде повикан“.
„Мора да ја браниме татковината“, изјави тој за Би-би-си, повторувајќи ги зборовите на претседателот Мадуро по нападот.
Иако воените експерти велат дека американското поморско присуство во Карибите не е доволно големо за да укаже на планирана инвазија, нема сомнение дека веќе напнатите односи меѓу Венецуела и САД се влошија уште повеќе откако Доналд Трамп се врати на функцијата.
САД се меѓу земјите што не го признаа реизборот на Мадуро во јули 2024 година, повикувајќи се на докази од опозицијата и независните набљудувачи кои сугерираат дека неговиот ривал Едмундо Гонзалез победил. Кратко по преземањето на функцијата, Трамп ја означи бандата Трен де Арагва од Венецуела како терористичка група, што послужи како оправдување за депортации на мигранти и неодамнешната воена акција. Администрацијата на Трамп исто така ја дуплираше наградата за информации што ќе доведат до апсење на Мадуро на 50 милиони долари, обвинувајќи го за соработка со нарко-картели, обвинение што Мадуро жестоко го негира.
Како одговор на перцепираната закана, Мадуро ѝ нареди на војската да ги обучува локалните милиции. Овие групи се во голема мера составени од волонтери од сиромашни заедници, иако некои вработени во јавниот сектор пријавиле дека биле под притисок да се приклучат. Во минатото, тие биле користени главно за пополнување на редовите на политички митинзи.
Минатата сабота, војници почнале да ги обучуваат локалните жители во населбата Петаре во Каракас за ракување со оружје. Сценариото вклучувало тенкови и празни пушки од руско производство. Повеќето од волонтерите немаат борбено искуство, но не им недостасува ентузијазам.
„Ако треба да умрам во битка, ќе умрам“, рече Франциско Охеда (69) додека вежбаше борбена позиција со пушка АК-103. Глади Родригез (67) слично размислува: „Нема да дозволиме ниту една американска влада да дојде и да изврши инвазија“.
Сепак, надвор од владините упоришта, животот продолжува како и обично, а малку луѓе размислуваат за можноста за инвазија. Дури и во Петаре, недалеку од местото каде што се одржуваа вежбите, жителите си ги вршеа своите секојдневни обврски.
Бенињо Аларкон, политички аналитичар на Католичкиот универзитет „Андрес Бело“, верува дека планот на Мадуро не е милицијата да се бори, туку да служи како „човечки штит“. Тој тврди дека со повикувањето цивили, владата сака да ја зголеми потенцијалната човечка цена на каква било американска воена акција. Според него, не е важно дали членовите на милицијата се добро обучени или вооружени.
Мадуро тврди дека повеќе од 8,2 милиони цивили се регистрирале во милицијата и резервите, но таа бројка е спорна. За Пералес, кој е во милицијата со децении, неговата улога е јасна – тој е бранител на својата улица и населба. Иако не учествува во новите вежби поради возраста и здравјето, тој вели дека е подготвен. „Мораме да ја браниме територијата. Носењето униформа веќе подразбира одговорност“.
