Овој материјал, од кој дел може да биде заразен бидејќи коронавирусот може да преживее на површини, потенцијално ги изложува здравствените работници на ризик од убоди од игла, изгореници и болести кои се пренесуваат преку микроби.
Заедниците во близина на лошо управувани депонии, исто така, може да бидат погодени од контаминираниот воздух поради согорувањето на отпадот, слабиот квалитет на водата или паразитите кои носат болести, се додава.
Извештајот повикува на реформи и инвестиции, вклучително и намалување на употребата на амбалажа што предизвикува навалица на пластика и употреба на заштитна опрема изработена од материјали што можат повеќекратно да се употребуваат и рециклираат.
Се проценува дека околу 87.000 тони лична заштитна опрема (ППЕ), или еквивалент на тежината на неколку стотици сини китови, се нарачани преку порталот на ОН од средината на 2021 година – од кои повеќето завршиле како отпад.
Во извештајот се споменуваат и околу 140 милиони тест комплети со потенцијал да генерираат 2.600 тони главно пластично ѓубре и доволно хемиски отпад да се наполни третина олимписки базен.
Дополнително, се проценува дека околу 8 милијарди дози вакцина администрирани на глобално ниво произвеле дополнителни 144.000 тони отпад во форма на стаклени шишенца, шприцови, игли и безбедносни кутии.
Во извештајот на СЗО не се наведени конкретни примери за тоа каде има најголемо натрупување, туку се однесува на проблеми како што се ограничена обработка и депонирање на отпадот во рурална Индија, како и големи количини фекален талог од објектите за карантин во Мадагаскар.
Дури и пред пандемијата, околу една третина од здравствените установи не биле опремени за справување со постоечките количини отпад, соопшти СЗО. Тоа е дури 60 отсто во сиромашните земји, се вели во извештајот.
