Одлуката е редок пример за воведување на такса за влез во целото село, но причините стануваат појасни по разговорот со директорката на селскиот музеј, Марике Вервај.
„Во 2017 година имавме 1,7 милиони посетители, а оваа година сме на добар пат за 2,8 милиони. Но, ова е мало место! Едноставно немаме простор за сите овие луѓе!“, истакнува таа.
Вервај додава дека посетителите често забораваат дека селото е населено со луѓе. „Тие не знаат дека луѓето живеат тука, па затоа одат во нивните градини, во нивните куќи, мочаат во нивните дворови, тропаат на врата, се фотографираат, користат селфи стапчиња за да ѕирнат во куќите. Значи, воопшто нема приватност“, објаснува таа.
И навистина, сцената е идилична. Зелено обоена дрвена ветерница и друга со сламени ѕидови се глетките што повеќето луѓе сакаат да ги забележат на фотографија. Редици се формираат на најдобрите места за селфи, а на малиот мост што води до ветерниците можете да слушнете многу светски јазици – од кинески и англиски до шпански и руски.
Планот е посетителите да резервираат и да плаќаат билети преку интернет. За 17,50 евра, тие ќе добијат влез во музејот и внатрешноста на ветерниците, две атракции за кои досега мораше да се плаќаат одделно. Музејот исто така содржи слика од локалните ветерници од Клод Моне од 1871 година, додека внатре во ветерниците можете да видите како Холанѓаните во 17 век мелеле жито, пигменти за бои или сечеле дрво.
Доколку само половина од сегашниот број туристи продолжи да доаѓа, годишниот приход од билети би изнесувал околу 24,5 милиони евра. Советот планира да ги инвестира овие пари во одржување на ветерниците и нова инфраструктура, како што се јавни тоалети.
Сепак, сопствениците на продавници и ресторани не се задоволни. Самите продавници се атракции – персоналот носи традиционални носии, има демонстрации на изработка на кломпи и сè е сместено во стари дрвени куќи. Стере Шаап, ко-сопственичка на продавница за сувенири, верува дека новата мерка го загрозува нивниот бизнис.
„Ужасно е. Тоа ќе значи дека луѓето кои немаат дебел паричник нема да можат да доаѓаат тука“, вели Шаап. „Ќе изгубиме многу клиенти. Ако сте четиричлено семејство и плаќате за паркинг, тоа ќе биде околу 100 евра. Луѓето нема да имаат многу буџет за други работи.“
Туристите се исто така поделени. „Не знам дали би платил 17,50 евра за да дојдам тука. Малку е премногу само да видам неколку ветерници“, вели Ишан од Канада. Од друга страна, Елисија, која живее во Холандија, ја поддржува одлуката: „Овие села не се толку големи и го губат својот шарм кога има толку многу туристи“. Стив од САД смета дека понудата е фер. „Скржави луѓе како мене ја гледаат ветерницата и велат „не, нема да платам дополнително за да влезам внатре“, но ако сè е вклучено, не би се двоумел“, заклучува тој.
Наплатата на влезници во селата и градовите станува сè почеста практика во борбата против прекумерниот туризам. Венеција наплаќа 5 евра за еднодневни посети, Бутан има дневна такса за сите туристи, а слични мерки се воведени и од заедници како што се Кловели во Англија и Корено Плинио во Италија.
За неколку месеци, посетителите што пристигнуваат во Заансе Шанс ќе мора да ги покажат своите однапред платени билети на влезот.
