Според проценките, до 150.000 луѓе се собрале на протестот организиран од крајнодесничарскиот британски активист Томи Робинсон на 13 септември. Економист пишува дека митингот наречен „Обединете го Кралството“ вклучувал различни групи – од традиционални десничарски поддржувачи до граѓани кои протестирале против имиграцијата, државните мерки за намалување на емисиите на јаглерод диоксид и, како што наведоа, потиснувањето на слободата на говорот. „Иако се појави вообичаената група хулигани на Робинсон желни за борба (26 полицајци беа повредени), тие беа побројни од бројот на луѓе што би можеле да ги сретнете на музички фестивал или во супермаркет“, пишува британскиот весник.
На протестот можеа да се видат капи и маички со натписи МАГА (Да ја направиме Америка повторно голема), МЕГА (Да ја направиме Англија повторно голема) и МБГА (Да ја направиме Британија повторно голема), како и маички со ликот на неодамна убиениот американски десничарски активист Чарли Кирк.
Милијардерот Илон Маск ја поздрави толпата преку видео врска, велејќи со громогласен аплауз дека „без разлика дали избирате насилство или не, насилството доаѓа кај вас“. Или спротивстави се или умри“.
Бројни анкети и студии покажуваат дека идеите што го доведоа Трамп на власт во Соединетите Американски Држави добиваат поширока поддршка и во Велика Британија.
Најизразени се барањата за масовни депортации на мигранти – тие се поддржани од околу 45 отсто од испитаниците во анкетите, додека партијата „Реформа на Велика Британија“ на Најџел Фараж ја наведува целта за протерување на 600.000 луѓе во рок од пет години.
Довербата во институциите, исто така, забележа историски пад: речиси половина од граѓаните тврдат дека „никогаш“ не веруваат дека владата дејствува во интерес на земјата, додека во 1986 година тој процент бил само 12 отсто. Прашањата за слободата на говорот станаа централни во политичката дебата, па 70 отсто од Британците веруваат дека луѓето се „навредуваат премногу лесно“.
Скептицизмот кон климатската политика расте дополнително – бројот на оние кои веруваат дека државата троши премногу за борба против климатските промени е двојно зголемен од 2019 година. Паралелно, антиваксерските наративи придонесоа за најголемата епидемија на сипаници од 2012 година.
Сепак, во Британија, поларизацијата и склоноста кон теории на заговор сè уште заостануваат зад Америка, а изборниот успех бара одржување на дистанца од екстремите, истакнува Економист.
Исто така, и покрај фактот дека неговите идеи добиваат поголем политички и социјален простор во Британија, анкетата на агенцијата Југов покажа дека само 16 отсто од Британците имаат позитивен став кон Трамп.
Посетата на Трамп на Британија беше организирана како дел од британската стратегија за премостување на политичкиот јаз меѓу Трамп и левичарската администрација на Кир Стармер, играјќи на картата на фасцинацијата на претседателот со британското кралско семејство.
Стармер го покани Трамп на втора државна посета уште во февруари, користејќи лично писмо од кралот. Трамп беше пречекан со голема церемонија, вклучувајќи кочии, почесни платформи и државна вечера во замокот Виндзор. Средбата со Стармер се одржува во резиденцијата на премиерот во Чекерс.
Посетата треба да му обезбеди на Трамп одвлекување на вниманието помалку од една недела откако беше убиен неговиот близок сојузник Чарли Кирк. Патем, за време на кратката турнеја во Британија во мај, Кирк објави дека „револуцијата на Трамп доаѓа во Обединетите Кралство“.
Стармер, од друга страна, се обидува да го префрли својот фокус на геополитиката и инвестициите по неколку тешки недели кои го поткопаа неговиот авторитет. Прво, беше принуден да го отпушти својот заменик, а потоа, шест дена подоцна, и амбасадорот во САД Питер Манделсон поради неговите врски со осудениот сексуален престапник Џефри Епстајн.
Зад формалниот сјај и однапред склучените договори за технологија и соработка во нуклеарната енергија, Стармер ќе мора да одлучи на што да го потроши својот ограничен политички капитал. Според Гардијан, двете најсериозни прашања за надворешна политика се токму оние за кои Британија и САД не можат да се согласат: идните односи на Израел со арапскиот свет и заканата што ја претставува Владимир Путин за Европа и Украина.
