Во центарот на протестот е Дијана Хрка, која во саботата почна штрајк со глад во близина на српскиот парламент. Нејзиниот син Стефан загина пред една година при уривањето на стреата, а таа се бори за правда, тврдејќи дека одговорните до ден денес не се гонат. Таа за РТЛ зборуваше за својата борба и притисоците на кои е изложена.
„Ова нема никаква врска со политиката, ова е мојата борба за правда“
На повикот на Александар Вучиќ да го прекине штрајкот со глад, кој тој го нарече „политички настап“, Хрка остро одговори: „Еве вака: Вучиќ, ти си главен, навистина си. Никој не ми се јави лично, ова нема никаква врска со политиката, ова е мојата борба за правда и вистина и за 16-те жртви, бидејќи никој не е гонет една година. Никој не се огласи, ниту обвинителството, ниту судот, ниту полицијата. Значи, ти, Вучиќ, навистина си надлежен“.
Таа потврди дека никој од државниот врв не ја контактирал, иако по трагедијата, како што вели, сите ѝ ветиле дека одговорните ќе бидат приведени и гонети.
На прашањето зошто, по една година, сè уште нема виновници, Хрка без двоумење одговара дека верува дека врвот на владата ги штити. „Секако дека ги штити. Ова се луѓе кои се блиски до нив“, кажа таа.
„Луѓе од тајната служба ме следат“
Дијана Хрка зборуваше и за притисокот на кој тврди дека била подложена од тајната служба. Таа опиша низа вознемирувачки настани кои се случиле во последните денови.
„Првиот ден се појавија на гробиштата. Ги игнорирав, само ги игнорирав. Вториот ден се појавија во црквата, што беше многу грдо. Снимав за странски медиум и беше многу грдо. Сфатив, ме следеа низ парковите, но го познавам тој дел од Белград малку подобро од нив, па им избегав. Не ми се приближија, само ме гледаа. Им дадов до знаење дека знам дека се тие“, кажа Хрка.
„До зградата каде што живеам, имаше паркирани три автомобили, еден ден беа непристојни кон една сосетка. Во саботата отидов во Нови Сад, секако, ми беа таму.
Во неделата кога требаше да дојдам тука, ми се јави човек од Безбедносната и информативна агенција (БИА) и ме замоли да разговараме. Но, беше предоцна за разговор. Една година никој не ми се јави да ме праша за моите закани, да ме праша како сум, туку само кога се дозна дека ќе дојдам тука и ќе го исполнам моето ветување. Ја поканив БИА да дојде тука, меѓу овие луѓе, и да разговараме“, кажа таа.
„Можам да поднесам многу“
И покрај сè, таа вели дека нема да се откаже и дека има сила да ја продолжи борбата. „Можам многу да издржам. Само сакам да кажам, овие луѓе кои ме чуваат, овие мои ветерани, им се јавуваа по телефон, беше многу грдо. Значи, ќе издржам, можам многу да издржам. Пијам многу течности, тоа ме одржува. Не чувствувам глад затоа што моите деца доаѓаат. И можете да видите колку цвеќиња добив, колку подароци добив. И најважно е што моите деца се тука“, заклучи таа.
