„Ми се чини дека Србија живее во вонредна состојба не само два месеци, туку и подолго. Не е прогласена, но со текот на времето, сите протагонисти со своите постапки покажуваат дека Србија е во ситуација каде што некои стандардни механизми, кои во демократиите помагаат во решавањето на внатрешните конфликти, не постојат“, оценува тој.
„Тоа е еден вид институционална блокада. Не функционира во Србија со месеци, па дури и подолго. Станува збор за сериозна ескалација на насилството кое, имам чувство, започна по масовниот собир на 18 јуни, кога режимот на Александар Вучиќ ги соблече ракавиците и почна да користи сила во поголема мера, не дека тој не го правел тоа претходно.“
Пицула, исто така, го изрази својот најголем страв кога станува збор за ескалацијата на насилството во Србија. „Се плашам од 17-тата жртва. Зборуваме за 16 лица кои ги загубија животите кога падна стреата на 1 ноември минатата година. Доколку овие конфликти доведат до нова жртва, можеме да зборуваме за уште поголема ескалација која може да биде фатална.“
Каков е односот на Европската Унија кон претседателот Вучиќ?
„Во моментов, Европската Унија нема мотив ниту капацитет да се однесува поинаку кон малигниот режим на Александар Вучиќ. За разлика од Украина, во ЕУ недостасува компонента на единство што би претставувала притисок што би довел до компромис и можеби до одење на избори. Европскиот парламент е многу осамена институција во архипелагот на европски институции која е многу критична кон Србија“, додаде Пицула.
Со кого може да се разговара во Србија?
„Тоа е многу сложена ситуација и тешко е да се даде недвосмислен одговор. Би било добро Србија да разговара меѓусебно. За да се обезбеди мирна транзиција, да се најде компромисен механизам за да се стигне до избори. Сепак, проблемот е што изборите во Србија се случуваат релативно често. Вучиќ прибегнуваше кон избори секој пат кога проценуваше дека може да добие дополнителен легитимитет. Мислам дека имаше само два или три редовни циклуси, сè друго беа вонредни циклуси.“
„Треба да бидеме целосно јасни и да кажеме дека сè што е против Вучиќ во Србија не е нужно и за Европа во исто време, постои хетерогеност што ја комплицира ситуацијата“, тврди хрватскиот европратеник.
Тој смета дека, сепак, сè уште нема обединет фронт во ЕУ што ќе изврши вистински притисок врз претседателот на Република Србија.
„Јас сум најистакнатото име што се однесува до односот меѓу Европскиот парламент и Србија, но голем дел од моите колеги се заинтересирани да го дадат својот придонес, пред сè во анализата, но и во притисокот. Но, очигледно не успеваме да постигнеме критична маса за ситуацијата, освен евидентирање, да се претвори во некаков сериозен притисок. Секогаш ќе ја застапувам тезата дека владата во Србија ја одлучуваат исклучиво граѓаните на Србија, никој друг. Меѓутоа, дали таа влада ги исполнува европските критериуми за земјата да стане членка на ЕУ, тоа го одлучува Европската Унија. Значи, ние работиме да го направиме својот дел, но нема кохерентност. Постојат материјални интереси, но може да има и политички размислувања, не заборавајте дека владејачката Српска напредна партија е придружен член на Европската народна партија“, заклучи Пицула.
