Во почетокот на годината, ледениот колос, наречен A23a, тежеше речиси илјада милијарди тони и покриваше речиси 4.000 квадратни километри, двапати повеќе од Луксембург.
Но како што се движеше кон север кон потоплите региони на Јужниот Океан, од него се откинаа големи парчиња. Сега е широк и до 60 км и е голем 1.770 квадратни километри, според анализата на АФП на сателитските снимки од Европската служба Коперникус.
„Би рекол дека е навистина на крајот… Водата е премногу топла за да опстане. Се топи постојано“, изјави за АФП Ендру Маерс, океанолог во Британскиот завод за Антарктикот.
„Очекувам тоа да продолжи и во рок од неколку недели да биде непрепознатлив“, додаде тој.
A23a се отцепи од континентот во 1986 година и се насука во Веделово Море, каде што остана повеќе од три децении. Повторно заплови во 2020 година, носен од силната антарктичка циркумполарна океанска струја.
Повторно се насука во март 2025 година, во близина на Јужна Џорџија, британски остров во Јужен Атлантик. Се стравуваше дека ги загрозува животите на пингвините и морските лавови.
Го заврши своето патување заобиколувајќи го островот и движејќи се побрзо додека силните бранови и постудените води на тој океан сè уште го земаа данокот.
Научниците беа изненадени кога видоа дека издржал толку долго. „Повеќето ледени брегови не одат толку далеку“, бидејќи се „осудени на пропаст“ откако ќе ја напуштат заштитата на антарктичката клима, објасни Маерс.
Формирањето ледени брегови е природен процес, а научниците веруваат дека стапката со која Антарктикот ги произведува е зголемена, веројатно поради климатските промени предизвикани од човекот.
