„Се чини дека нуклеарната стратегија на Русија е на пресвртница“, се вели во анализата. Њузвик контактирале со руското министерство за одбрана за коментар, но сè уште не добиле одговор.
Нуклеарни закани во сенката на војната
Соединетите Американски Држави обезбедуваат огромно мнозинство од нуклеарното одвраќање на НАТО, а заедно со Русија поседуваат околу 90 отсто од светското нуклеарно оружје. Нуклеарната реторика ја одбележа речиси три и полгодишната војна во Украина. Рускиот претседател Владимир Путин ги стави силите за нуклеарно одвраќање во состојба на висока готовност пред инвазијата во 2022 година, а министерот за надворешни работи Сергеј Лавров неколку месеци подоцна изјави дека ризиците од нуклеарен конфликт станале „значајни“.
Овој месец, руските претставници постојано повторуваа дека Кремљ повеќе не се смета себеси за обврзан со претходните ограничувања за нуклеарните и конвенционалните ракети со краток и среден дострел.
Стратегиско наспроти тактичко оружје
Во извештајот на РУСИ се наведува дека Москва верува дека Вашингтон може полесно да ја елиминира својата способност за лансирање нуклеарен напад. Кремљ, исто така, проценува дека подобрувањата на воздушната одбрана на НАТО би можеле да ја комплицираат секоја стратегија во која Русија би користела нуклеарно оружје „на одмерен и контролиран начин, како дел од регионална војна“.
Ова, како што е наведено, „создава силен поттик за употреба на нуклеарно оружје во поголем обем отколку што е во согласност со дозирањето“. Стратегиското нуклеарно оружје, кое може да уништи цели градови, е распоредено на интерконтинентални балистички ракети и на оние лансирани од подморници и бомбардери.
Нивниот број е ограничен со Новиот договор СТАРТ, кој истекува на почетокот на 2026 година. Од друга страна, тактичкото нуклеарно оружје има помала моќ и е наменето за употреба на бојното поле. Се проценува дека Русија има помеѓу 1.000 и 2.000 тактички боеви глави, додека САД имаат околу 200, од кои половина се распоредени во Европа.
Пропаѓањето на клучен договор
Во 1987 година, американскиот претседател Роналд Реган и советскиот лидер Михаил Горбачов го потпишаа Договорот за нуклеарни сили со среден дострел (ИНФ), со кој се забрануваа ракети со дострел помеѓу 500 и 5.500 километри. Договорот повеќе не е во сила. САД формално се повлекоа од договорот кон средината на 2019 година, за време на мандатот на Доналд Трамп, обвинувајќи ја Москва за кршење на одредбите со развојот на крстосувачката ракета 9M729.
НАТО, исто така, ја обвини Русија за кршење на договорот, што Москва го негираше. Русија тогаш изјави дека нема да распореди ракети забранети со договорот сè додека САД не распоредат свои, познат како мораториум на ИНФ.
Нова трка во вооружување
САД го распоредија својот ракетен систем со среден дострел, кој може да испука крстосувачки ракети „томахавк“, во северните Филипини. На 1 август, Путин објави дека Москва ќе испорача балистички ракети со среден дострел „орешник“ во Белорусија до крајот на 2025 година. Во ноември 2024 година, Москва ја ажурираше својата нуклеарна доктрина за да оправда нуклеарен напад како одговор на напад врз Русија од страна на земја која не поседува нуклеарно оружје, доколку е поддржана од нација со нуклеарно оружје.
За време на мандатот на Трамп, стратегијата на САД се фокусираше на „флексибилност и дострел“, вклучително и модифицирање на некои од боевите глави на ракетите „тридент“ за да бидат помалку моќни.
Џон Волфстал, Ханс Кристенсен и Мет Корда од Федерацијата на американски научници напишаа во јуни во Вашингтон пост: „Многу од најопасните идеи од Студената војна се оживуваат: оружје со помала моќ за борба против „ограничени“ нуклеарни војни; деструктивни ракети кои би можеле да уништат повеќе цели одеднаш; повторно распоредување на цела класа ракети некогаш забранети и уништени со договори“.
