Минатата година, околу 15.300 луѓе биле подложени на евтаназија, што претставува 4,7 отсто од смртните случаи во земјата. Канадските пратеници во моментов бараат да го прошират пристапот до евтаназија за да ги вклучат луѓето со ментална болест до 2027 година.
Канада е меѓу неколкуте земји кои воведоа закони за потпомогнато самоубиство во изминатата деценија. Останатите се Австралија, Нов Зеланд, Шпанија и Австрија.
Бројките објавени денеска од Јавното здравство на Канада покажуваат дека стапката на евтаназија во земјата се зголемила за речиси 16 отсто во изминатата година. Ова е нагло забавување во однос на просечниот пораст од 31% во претходните години.
Во извештајот се предупредува дека е премногу рано да се утврди што го предизвикало забавувањето на растот. За речиси сите кои побарале помош за умирање – околу 96% – природната смрт била неизбежна. Останатите 4% биле подложени на евтаназија поради долгорочно хронично заболување и во овие случаи природната смрт не била неизбежна.
Просечната возраст на оние кои побарале помош при умирање била околу 77 години, а ракот бил најчеста основна медицинска состојба.
Извештајот за прв пат ги објави расните и етничките податоци на оние кои починале со евтаназија. Околу 96% од нив се идентификуваат како белци, што сочинува околу 70% од населението во Канада. Не е јасно што ја предизвикало оваа нееднаквост.
Втората најчесто пријавена етничка група се источноазијците (1,8%), кои сочинуваат околу 5,7% од Канаѓаните. Евтаназијата најчесто се користи во Квебек, покраина која сочинува скоро 37% од сите смртни случаи од евтаназија и покрај тоа што во неа живее само 22% од канадското население.
Владата на Квебек започна студија претходно оваа година за да испита зошто стапката на евтаназија во покраината е толку висока. Додека бројот на асистираните смртни случаи во Канада се зголемува, земјата сè уште заостанува зад Холандија, каде што евтаназијата сочинуваше околу 5% од вкупните смртни случаи минатата година.
Канада првично ја легализираше евтаназијата за оние чија смрт беше „разумно предвидлива“. Сепак, 2021 година исто така им даде пристап на луѓе кои можеби немаат терминална дијагноза, но сакаат да го завршат својот живот поради хронична, исцрпувачка состојба.
На почетокот на годинава беше планирано повторно да се прошири пристапот, за лицата со ментални болести. Но, тоа беше одложено по втор пат откако канадските провинции, кои ја надгледуваат испораката на здравствена заштита, покренаа загриженост за тоа дали системот може да се справи со таквото проширување.
Денес, министерството за здравство на Канада ја бранеше одлуката, велејќи дека кривичниот законик поставува „строги критериуми за прифатливост“. Но, Кардус, христијански тинк-тенк, рече дека најновите бројки се „алармантни“ и покажуваат дека Канада има една од најбрзо растечките програми за евтаназија во светот.
Извештајот објавен во октомври од Онтарио – најнаселената провинција во Канада – оттогаш ги расветли контроверзните случаи во кои на луѓето им беше одобрена помош при умирање додека не биле блиску до природна смрт.
Еден пример вклучува жена во нејзините 50-ти години со историја на депресија и самоубиствени мисли која имала тешка чувствителност на хемикалии. Нејзиното барање за евтаназија било одобрено откако не успеала да обезбеди домување кое би можело да ги задоволи нејзините медицински потреби.
Друг случај што се најде на насловните страници во последниве месеци вклучува пациентка со рак, која рече дека била прашана дали знаела за евтаназијата како опција пред операцијата на мастектомија.
Прашањето „се појави на сосема несоодветно место“, изјави таа за Нејшнл пост. Канадските новини, исто така, известија за случаи со лица со инвалидитет кои размислуваат за евтаназија поради недостаток на домување или бенефиции за инвалидитет.
