Чешкиот лидер и поранешен претседател на воениот комитет на НАТО изрази сочувство со Русите во странство што тешко ја поднесуваат инвазијата, но во контекст на војната, рече дека безбедносните мерки треба да бидат построги.
Во интервју за прашкото Радио Слободна Европа, тој рече: „Кога се води војна, безбедносните мерки поврзани со руските граѓани треба да бидат построги отколку во нормални времиња. Сите Руси што живеат во западните земји треба да бидат надгледувани многу повеќе отколку во минатото, бидејќи тие се граѓани на нација што води агресивна војна“.
„Тоа е едноставно цената на војната“, рече Павел, додавајќи дека ситуацијата е слична на Втората светска војна кога повеќе од 100.000 луѓе со јапонско потекло што живееле во САД биле под „строг режим на надзор“, бидејќи биле сместени во „локални логори“.
Всушност, за време на Втората светска војна, Соединетите Американски Држави спроведуваа политика на притворање луѓе со јапонско потекло. По нападот на Перл Харбор во декември 1941 година, во САД имаше силна антијапонска хистерија. Во февруари 1942 година претседателот Френклин Д. Рузвелт ја потпиша Извршната наредба 9066, која овозможи протерување на сите лица со јапонско потекло од „воените зони“.
Оваа политика резултираше со принудно преселување на приближно 120.000 луѓе со јапонско потекло, од кои две третини беа американски државјани, во логори низ внатрешноста на Соединетите Држави. Овие логори, често лоцирани во оддалечени и непријатни средини, беа опкружени со боцкава жица и чувани од вооружени војници.
Луѓето во тие логори живееја во тешки услови, со семејства сместени во мали бараки без приватност. Многумина ги загубија своите домови и имот во процесот на интернација. Оваа политика на крај беше осудена како сериозно прекршување на граѓанските права и Уставот на САД. Во 1988 година, Конгресот на САД го усвои Законот за репарации на јапонските државјани, кој ја призна неправдата на интернирањето и им додели надомест на преживеаните.
Сега, Павел рече и дека очекува самитот на НАТО во Вилнус во јули јасно да го поддржи членството на Киев во Северноатлантскиот сојуз.
„Силно верувам дека сите лидери ќе разберат дека да се има Украина со нас – и во НАТО и во ЕУ – е веројатно единствената гаранција за стабилност во овој регион, со цел да се зајакнат НАТО и ЕУ, а Русија и нејзината агресивна политика да се држат подалеку“, додаде тој.
„Гледам дека голем број земји се согласуваат за поддршка на Украина на долгорочен план, која нема да се заснова на еднократни придонеси, туку на внимателно планиран долгорочен процес.“
