Според психолошките истражувања, луѓето озборуваат за да разменат информации, да изразат морални ставови, но и да се поврзат со другите преку заеднички вредности.
Преку озборувањето, луѓето несвесно ги зајакнуваат општествените норми – што е прифатливо, а што не. Исто така, преку коментирање на постапките на другите, заедниците формираат свој морален компас.
Сепак, границата помеѓу социјалната функција на озборување и штетното однесување може да биде тенка. Кога озборувањето ќе се претвори во ширење лаги, озборувања или понижување, тие стануваат деструктивни и ги нарушуваат односите.
Озборувањето е човечка потреба за социјална поврзаност, но важно е да се биде свесен кога станува токсично. Емпатијата и самоконтролата прават разлика помеѓу здрава комуникација и штетно однесување.
