Овие хормони делуваат како природни антидепресиви. Љубовта го зголемува нивото на енергија, ја подобрува концентрацијата и ја стимулира креативноста. Во моментите на среќа, мозокот буквално се свети – невролошките студии покажаа дека љубовта ги активира истите центри како наградата или успехот. Затоа луѓето кои се заљубени често чувствуваат дека можат да направат сè.
Сепак, љубовта има и своја психолошка сенка. Кога односот се нарушува, нивото на серотонин опаѓа, а нивото на кортизол – хормонот на стрес – се зголемува. Срцето и умот тогаш страдаат заедно: се јавуваат тага, несигурност и страв од загуба. Затоа раскинувањето не боли само „емоционално“, туку и физички – мозокот ја доживува тагата речиси како физичка повреда.
Сепак, љубовта е лек. Кога е здрава, таа нè зајакнува психолошки, ја зголемува самодовербата и нè учи на емпатија. Љубовта кон другите, но и кон себеси, создава чувство на стабилност и мир. Љубовта не е само романтичен импулс – таа е енергија што ја обликува нашата личност и начинот на кој го доживуваме светот.
Психолозите истакнуваат дека луѓето кои негуваат искрена, зрела љубов се поотпорни на стрес и депресија. Тие полесно ги решаваат конфликтите, имаат подобра слика за себе и попозитивен поглед на животот. Љубовта нè учи на трпение, разбирање и поврзаност – и затоа нејзината моќ е непроценлива.
