Меѓутоа, оваа љубопитност не ги засега само обожавателите на ликовите на Дизни. И обожавателите на серијата „Симпсонови“ исто така го забележале истиот детаљ – дека на сите ликови им недостасува петтиот прст.
Неодамна, еден британски креатор на содржини познат на социјалните мрежи како „инспирирај.патување“ одговори на тоа. Во своето видео, тој објасни дека не станува збор за грешка, туку за прецизен дизајнерски трик. Тоа е оптичка илузија и, пред сè, огромна кратенка која заштедува време во текот на продукцијата.
Проблемот со анимацијата што се појави со првите цртани филмови на Дизни, како што се авантурите на Мики Маус од 1920-тите и 1930-тите, беа целосно изработени рачно. Немало софтвер или компјутери за да се забрза работата: за секоја секунда од филмот биле потребни 24 посебни цртежи, кои уметниците ги повторувале повеќе пати со мали разлики во деталите. Потребни биле недели работа и огромен број листови за да се заврши еден краток филм.
Во овој контекст, секој детаљ беше важен. Рацете, кои отсекогаш се сметаа за еден од најтешките делови од телото за цртање, станаа пречка. Додавањето на уште еден прст значеше повеќекратно зголемување на напорот и времето потребно за цртање. Едноставност и функционалност Намалувањето на бројот на прсти од пет на четири не ја промени перцепцијата на гледачите, но им овозможи на студијата да заштедат илјадници часови работа. Еден прст помалку значеше поедноставни линии, побрзи форми за цртање и помал ризик од грешки во пропорциите.
Просечниот гледач, задлабочен во заплетот и акцијата, ретко би обрнал внимание на тој детаљ. Резултатот беше рака која сè уште изгледаше „човечки“, но беше многу побрза за анимирање. Самиот Волт Дизни објаснувал повеќе пати дека „додавањето петти прст на Мики маус би ја направило раката несмасна и непропорционална“. Трик што стана традиција, ова графичко решение не остана само во првите децении. Со текот на времето, моделот со четири прста беше усвоен и од други куќи за анимирање.
Мет Гронинг, креаторот на „Симпсонови“, изјавил дека ја задржал оваа одлука токму затоа што веќе станала дел од јазикот на цртаните филмови. Гледајќи ги Хомер или Барт, не се забележува аномалија, напротив: гледачите го поврзуваат овој детаљ со типичниот стил на анимирани серии. Со текот на годините, четирите прсти станаа препознатлив знак и почит на традиција стара речиси сто години.
Мал трик за голем ефект „Раката со четири прста“ е еден од најјасните примери за тоа како анимацијата ги комбинира уметноста и практичноста. Очигледен компромис овозможи создавање дела што влегоа во историјата на филмот и телевизијата.
Денес, кога гледаме класичен Дизни или епизода од „Симпсонови“, всушност гледаме уметнички и продукциски избор кој е стар повеќе од сто години. Мал детаљ што им овозможил на карикатуристите од минатите генерации да работат побрзо и ги направил ликовите незаборавни во колективната имагинација.
Следниот пат кога ќе ги гледате Мики маус, Пајо паторот или Хомер Симпсон, ќе знаете дека зад тие четири прста лежи тајна што ја раскажува самата историја на анимацијата.
