Балкава подготвувале само мајстори готвачи, специјално обучени за правење баклава, особено за време на големи прослави и важни церемонии, потсетува Агенцијата во соопштението.
Баклавата, во зависност од регионот во кој се приготвува, се полни со мелени ф’стаци, ореви или лешници, пренесува Фонет.
Така, баклавата од Газиантеп има фил од ф’стаци, лешниците се користат во регионот на Црното Море, традиционалното слатко исполнето со ореви е популарно во централна Анадолија, додека во Тракија, баклавата се полни со бадеми или сусам.
Европската комисија во 2013 година ѝ додели на баклавата од Газиантеп статус на заштитена ознака за потекло, што ја прави прв турски производ регистриран на нивната листа, а градската кујна претходно влезе во УНЕСКО мрежата на креативни градови во гастрономијата, се наведува во соопштението.
Другите видови баклава добиваат различни имиња во зависност од методот на сечење и состојките, па така постои „хавуч дилими баклава“ – во форма на морков, „миџе баклава“ – во форма на школка и „булбул јуваси“ – баклава во форма на гнездо на славеј.
Кога станува збор за состојките, „сутлу нурије“ се прави со млеко наместо со шербет, „фистик сарма“ и „џевиз сарма“ имаат огромни количини на ореви во споредба со оригиналната баклава, а „куру“ баклава се карактеризира со помалку шербет, се објаснува во соопштението на Агенцијата за развој на туризмот на Турција.
