Истражувањето објавено во „Журнал за геофизички истражувања на површината на Земјата“ даде детали за прогресивното распаѓање во овој век, врз основа на набљудувања од вселената.
Користејќи сателитски снимки направени во текот на две децении (2002–2022), како и мерења на брзината на мразот и ГПС записи на терен, тимот го следеше развојот на пукнатини во зоната на сечење на ледената источна плоча Твејтс и нивната врска со промените во динамиката на мразот. Анализата покажа дека постепениот развој на овие пукнатини довел до постепено одвојување на плочата од потпорната точка, предизвикувајќи забрзано движење нагоре по течението и губење на механичката стабилност.
Студијата идентификува четири различни фази во овој процес на слабеење и нуди два клучни увида.
Прво, пукнатините се развиваа во две фази: почетно ширење на долгите пукнатини паралелни со правецот на протокот на мразот, а потоа пократки пукнатини ориентирани нормално на правецот на протокот.
Второ, истражувачите пронајдоа докази за механизам за позитивна повратна врска помеѓу оштетувањето предизвикано од пукнатини и забрзувањето на мразот – циклус на самозасилување што го забрза распаѓањето на плочата во последните години.
Истражувањето нагласува како точката на потпора, која некогаш претставувала главен стабилизирачки фактор за Источниот глечер Твејтс, постепено станала фактор на нестабилност низ четири различни фази. Овој образец на распаѓање на глечерот може да послужи како предупредување за другите антарктички глечери кои моментално покажуваат слични знаци на слабеење.
Континуираното губење на овие пловни ледени покривки би можело да има значајни последици за идниот придонес на антарктичкиот леден покрив кон глобалното зголемување на нивото на морето.
Овие промени се застрашувачки, а опасноста е незамислива – научниците долго време предупредуваат дека само топењето на глечерот Твејтс би го покачило нивото на морето за 60 сантиметри. Сепак, бидејќи тој е и природна брана – го спречува околниот мраз од Западен Антарктик да се спушти во океанот, неговото уривање би можело да доведе до зголемување на нивото на морето за дури три метри и вистинска катастрофа.
