Но, што го предизвикало периодот на нашата планета познат како „Снежна топка Земја“? Нова студија сугерира дека студената клима и масивните вулкански ерупции создале поволни услови за таква промена.
Тогаш планетата беше целосно покриена со мраз. Глечерите се протегале сè до тропските предели, а екваторијалните региони биле ладни како денешниот Антарктик.
Животот се одржувал со собирање околу геотермални извори и во џебови од течна вода под ледените покривки. Древните слоеви на карпи укажуваат на тоа дека Земјата повеќе пати влегувала во оваа снежна состојба.
Па што предизвикало толку екстремно ладење и како планетата се вратила во топлите услови што ги знаеме денес? Овие прашања ги збунуваат научниците со децении.
Ерупциите на Франклин – кои се случиле пред околу 720 милиони години – исфрлиле огромни количини карпи од внатрешноста на Земјата, во појас што се протегал од денешна Алјаска, низ северна Канада, па сè до Гренланд.
Слични масивни ерупции се случиле и во други периоди, но оваа се совпаднала со веќе студена клима. Во комбинација со недостатокот на растенија (кои сè уште не еволуирале), овие ерупции изложиле огромни површини со свежа карпа на интензивно атмосферско дејство.
Хемиските реакции поврзани со процесот на распаѓање на карпите го отстрануваат јаглерод диоксидот од атмосферата.
Со моделирање на влијанието на климата, истражувачите покажаа дека брзата ерозија на толку голема површина можела да отстрани доволно јаглерод диоксид за да ја турне Земјата во состојба на снежна топка.
Наодите, објавени во „Журнал за геофизички истражувања: планети“, исто така покажуваат дека слични вулкански ерупции во други периоди од историјата на Земјата не довеле до ист резултат, бидејќи се случиле за време на потопли клими или кога вегетациската покривка го забавила процесот на ерозија.
