Во свет полн со совети, споредби и очекувања, лесно е да се заборави најважното: на децата не им требаат совршени родители, туку родители кои се присутни, топли и полни со разбирање.
На ова потсетува детскиот психолог, воспитувач и мајка Џејми Блох, која на својот профил сподели седум работи кои, како што вели, секое дете потајно ги сака и ги очекува од своите родители.
Станува збор за емоционални, а не за материјални потреби – за начините на кои родителите создаваат чувство на сигурност, доверба и поврзаност.
Безбедна личност: На децата им е потребен родител кој ќе им биде поддршка, некој на кого можат да му веруваат и кој ги сака безусловно.
Чувствот да се биде сакан: Прегратки, бакнежи, нежни зборови и време поминато заедно – децата треба да знаат дека се сакани и важни за своите родители.
Здрави модели за углед: Децата учат набљудувајќи ги своите родители. Начинот на кој родителот се справува со стресот, емоциите и предизвиците станува модел што детето го усвојува.
Граници: Топлината и доследноста во поставувањето граници ги учат децата на сигурност, почит и самоконтрола.
Прифаќање: Децата треба да чувствуваат дека се сакани такви какви што се – не како што нивните родители сакаат да бидат.
Глас: Важно е да му се овозможи на детето да се изрази, да знае дека неговиот глас се слуша и дека неговите мисли имаат вредност.
Активно слушање: Понекогаш на децата не им треба решение, туку внимание. Да се слуша без осудување или брзање значи да се биде навистина присутен.
Експертите за родителство истакнуваат дека овие неколку едноставни навики прават огромна разлика во развојот на самодовербата и чувството на сигурност кај детето. Кога детето се чувствува видено, разбрано и прифатено, тоа расте во емоционално стабилна и самоуверена личност.
Блох вели дека совршенството не е целта – свеста и присуството се важни. „Овие седум работи звучат едноставно, но во пракса бараат труд и намера. Никој не успева да ги постигне совршено секој ден, дури ни јас. Но, потсетувањето на нив ми помага да забавам, повторно да се поврзам со моето дете и да се сетам што е навистина важно“, заклучи психологот.
