Додека постојаната бучава и одвлекувањето на вниманието го стресираат нервниот систем, тишината му овозможува на мозокот да се опушти, да се обнови и да се реорганизира. Во овој период, мозокот се „ресетира“, што го намалува нивото на стрес, го подобрува фокусот, ја поттикнува креативноста и ја подобрува емоционалната стабилност.
Научните истражувања врз животни и луѓе покажаа дека тишината го активира хипокампусот – дел од мозокот кој е клучен за учење и меморија – и може да го стимулира растот на нови мозочни клетки, процес познат како неврогенеза.
Ова тивко време не само што му помага на мозокот да се „освежи“, туку и ги зајакнува нашите способности за саморефлексија и интроспективно размислување. Луѓето кои редовно поминуваат време во тишина се поспособни да управуваат со своите емоции, полесно донесуваат одлуки и развиваат подлабоки креативни идеи. Затоа медитација, прошетки во природа без телефон или едноставно седење во тишина може да имаат моќен позитивен ефект врз менталното здравје.
Психолозите истакнуваат дека тишината функционира слично како сонот – додека на телото му е потребен одмор за да ја обнови енергијата, на мозокот му е потребно време без стимулација за да формираат нови синапси и невронски врски. Овој процес не само што ја подобрува меморијата, туку ја зголемува и способноста за концентрација, ја намалува анксиозноста и го поттикнува чувството на внатрешен мир.
Во ера на постојано дигитално присуство, каде што мозокот ретко добива „пауза“, намерното седење во тишина два часа на ден може да биде наједноставна и најефикасна стратегија за одржување на менталното здравје. Овој мир не е луксуз – тој е неопходен дел од нашето секојдневие, еден вид „гориво“ за мозокот што нè прави креативни, помирни и емоционално постабилни.
