За да растат растенијата, почвата мора да биде богата со хумус, сложена мешавина од органски супстанции од кои садниците добиваат хранливи материи. Хумусот се создава со активноста на микроорганизмите кои ја „фаќаат“ безживотната почва и ја трансформираат во плодна почва, според научниците од Јужниот федерален универзитет. Сепак, марсовскиот реголит е екстремен пример за „безживотна“ почва бидејќи не содржи хранливи материи, но е богат со метални соли, кои го попречуваат растот на растенијата, велат научниците.
Според зборовите на Јевгенија Празднов, раководител на младинската лабораторија „Молекуларна генетика на микробни конзорциуми“ на Катедрата за биомедицински и математички науки, оваа микробна колонизација, или биоремедиација, е еден од ефикасните начини за обновување на копнената почва по пожар или индустриско загадување.
Истражувачите додадоа специјална мешавина од десет соеви на бактерии и квасец на модел на „марсовска“ подлога од пустината Мохаве, формирајќи микробен конзорциум кој создава слој од хранливи материи неопходни за раст на растенијата. Користејќи ја вештачката марсовска почва, истражувачите беа во можност да одгледуваат јачмен со додавање соеви на цијанобактерии кои асимилираат јаглерод диоксид и се одговорни за фотосинтезата, актиномицети и бацили одговорни за производство на биомаса и други микроорганизми кои ја обезбедуваат добиената почва со отпорност на стресни услови.
„Иако одгледувањето растенија без почва или во алтернативни замени за почва не е нова практика, посебен предизвик е добивањето култури надвор од контролирана лабораториска средина, во суровите услови на северните почви или во силно загадени области, а во иднина и на други планети“, додаде Празднова.
Таа изјави дека микробен конзорциум е специјално избрана заедница на микроорганизми (бактерии, квасци) кои ко-култивираат и си помагаат едни на други да растат и да преживеат, формирајќи сложени симбиотски односи.
„На Земјата, може да се користи на отворено, а на Марс, под куполи, бидејќи микроорганизмите, како и луѓето, би имале тешкотии да преживеат на отворени простори под низок притисок и зголемено зрачење. Сепак, ова би бил првиот чекор кон тераформирање – создавање оази каде што постепено би се формирал слој почва под куполата“, објасни Празднова.
Таа објасни дека јачменот е избран бидејќи толерира солени почви со ниска киселост, што се карактеристики на марсовскиот реголит. Покрај тоа, додаде таа, културата може да расте на ниски температури и се јаде.
„Истата група од десет различни микроорганизми ја испративме во вселената, во соработка со Рускиот државен истражувачки центар на Институтот за биомедицински проблеми на Руската академија на науките, на вселенскиот брод „Бион-М“ бр. 2, кој успешно се врати на Земјата на 18 октомври. Сега треба да ги процениме промените што ги претрпуваат бактериите и квасците за време на нивното патување низ вселената и изводливоста на нивното транспортирање на соседна планета, воедно да ја зачуваме нивната способност да ја подобрат плодноста на почвата“, објасни Празднова.
