Розовите езера во Австралија се водни површини со ретки микроби кои произведуваат пигменти. Тие се околу 10 пати посолени од океанот и привлекуваат алги и бактерии кои произведуваат бета-каротен, црвено-портокаловиот пигмент кој исто така им дава карактеристични бои на морковите, раковите и фламингото.
Повеќето од розовите езера во Австралија се наоѓаат на западот од земјата, каде што има повеќе од десетина. Овие езера се остатоци од реки што течеле низ теренот пред повеќе од 15 милиони години, што ги прави стари илјадници години.
Како што древните реки пресушувале, останувале џебови од вода кои делумно испарувале со текот на времето, концентрирајќи ја солта и привлекувајќи микроорганизми што ја сакаат солта, како што се Дуналиела салина (Dunaliella salina) и Салинибактер рубер (Salinibacter ruber) – едноклеточни алги или црвени бактерии.
Дуналиела салина и Салинибактер рубер произведуваат бета-каротен кога се изложени на сончева светлина, давајќи им на езерата различни нијанси на розова боја во зависност од нивото на сол. Бета-каротенот ги штити овие микроорганизми од ултравиолетово зрачење и ја апсорбира светлосната енергија, овозможувајќи го нивниот развој.
Сепак, розовите езера се чувствителни бидејќи промените во соленоста можат да ги нарушат нивните жители. Обилните дождови, на пример, можат да ја разредат содржината на сол толку многу што фотосинтетските алги Дуналиела салина и Салинибактер рубер ќе бидат целосно заменети.
Голема количина дожд, на пример, може толку многу да ја разреди содржината на сол што фотосинтетските алги целосно ги заменуваат Дуналиела салина и Салинибактер рубер.
Ова неодамна се случи со езерото Хилиер на островот Мидл Ајленд покрај јужниот брег на Западна Австралија, каде што екстремните врнежи од дожд во 2022 година го променија езерото од розова во сино-сива боја. Сепак, експертите веруваат дека би можело да закрепне во рок од 10 години ако соленоста се врати на претходните нивоа.
Езерото Хилиер не е единственото розово езеро што ја изгубило својата боја. Розевото езеро во близина на Есперанс станало сино-сиво во 2000-тите по сто години ископување сол. Солта се вадела за производство на кујнска сол, солени лижавчиња за добиток и како конзерванс за месо и кожа. До почетокот на 2000-тите, во езерото немало доволно сол за да преживеат видови како Д. салина и С. рубер. Бидејќи преовладувале фотосинтетичките алги, промената на бојата била толку драстична што членовите на локалната заедница побарале да се смени името на езерото.
За разлика од езерото Хилиер, експертите не мислат дека Розовото езеро ќе закрепне природно во скоро време. Научниците предлагаат вештачко пумпање сол од блиските солени езера.
Розовите езера се места за хранење на номадските и птиците преселници, што ги прави важни екосистеми. Екстремните средини како розовите езера, исто така, им помагаат на научниците да го разберат потенцијалот за живот на Марс.
„Тие ги создаваат некои од најотпорните организми на планетата“, велат истражувачите.
