Докажано е дека урбанизацијата и забрзаното темпо на живот го зголемуваат ризикот од анксиозност и депресија. За среќа, науката потврдува дека еден од најмоќните лекови е бесплатен и достапен за сите.
Истражувањето на Универзитетот Стенфорд покажа дека само 90 минути пешачење во природа, за разлика од урбаната средина, значително ја намалува активноста во делот од мозокот одговорен за преживување – опсесивно повторување на негативните мисли, што е клучен фактор за лошото ментално здравје.
Нашата длабока потреба за природата датира од самите почетоци на човештвото. Теоријата за биофилија објаснува дека имаме вродена тенденција да се поврзуваме со природата бидејќи сме еволуирале во неа.
Затоа престојот во шума или парк предизвикува каскада од позитивни физиолошки реакции: хормонот на стрес кортизол се намалува, срцевиот ритам се забавува и се активира парасимпатичкиот нервен систем, одговорен за релаксација и закрепнување. Тоа е буквално враќање во околината за која се создадени нашите тела.
Есента додава единствена димензија на ова искуство. Нашите мозоци, кои бараат нови стимули, ја доживуваат експлозијата на бои како награда. Живите црвени, портокалови и жолти бои се моќен визуелен контраст кој, според студиите, ги активира центрите за задоволство во мозокот.
Оваа способност на есенските лисја да ни го привлече вниманието не е само естетска, таа има длабоко психолошки ефект, прекинувајќи го виорот на секојдневните грижи и стресови.
Со фокусирање на убавината на природата, го прекинуваме нашиот автоматски одговор на стрес и ги смируваме нашите умови, практикувајќи еден вид медитација во движење. Природата на тој начин ги обновува нашите ментални ресурси исцрпени од бучавата на градот.
Научно е докажано дека таквата средина ја подобрува работната меморија, ја поттикнува креативноста и ја изострува концентрацијата. Не мора да одите далеку, дури и кратка прошетка од 20 до 30 минути во локален парк може да ви го подобри расположението, да го зголеми нивото на енергија и да обезбеди подобар сон.
