Истражувањата покажуваат дека одредени хемикалии од пластика, како бисфенол А (БПА), можат да влијаат на хормонскиот систем, особено кај децата и бремените жени.
Микропластика е пронајдена и во водата за пиење, храната, па дури и во човечкото тело, што отвора нови прашања за долгорочните ефекти.
Покрај здравствените ризици, пластиката ги загадува океаните и ги загрозува морските екосистеми. На едно пластично шише може да му требаат до 500 години за да се распадне, оставајќи трајни последици. Замената на пластиката со одржливи материјали како што се стакло, хартија или биоразградлива амбалажа може значително да го намали штетното влијание.
Со намалување на употребата на пластика, го заштитуваме и нашето здравје и планетата. Малите промени во навиките – како користење на платнени кеси и шишиња за повеќекратна употреба – прават голема разлика.
