Научникот Мелвин Вопсон од Универзитетот во Портсмут, кој ја проучува можноста Универзумот навистина да е дигитален еквивалент, се потпира на филмска паралела. Во статија објавена на веб-страницата „Разговор“, Вопсон се повика на генијалноста на научнофантастичната работа на браќата Вачовски и во исто време објави книга на темата – Риалити рилоудед, суптилен омаж на насловот на помалку успешното продолжение на „Матрикс“. Иако тој е само еден од многуте што ја разгледале идејата, Вопсон тврди дека го има она што претходните мислители го немале: докази.
„Во физиката постојат закони што регулираат сè што се случува во универзумот, како на пример како се движат предметите, како тече енергијата и така натаму. Сè се базира на законите на физиката“, изјави Вопсон уште во 2022 година. „Еден од најмоќните закони е вториот закон за термодинамика, кој вели дека ентропијата – мерка за неред во изолиран систем – може само да се зголеми или да остане иста, но никогаш да се намали.“
Врз основа на овој добро познат закон, Вопсон очекувал дека ентропијата во информациските системи – која неговото претходно истражување ја дефинирало како „петта состојба на материјата“ – исто така треба да се зголемува со текот на времето. Но тоа не се случува. Наместо тоа, таа останува константна, или дури се намалува до минимална вредност при рамнотежа. Ова е во директна спротивност со вториот закон за термодинамикatа, што го навело Вопсон да го усвои Вториот закон за информациска динамика (или инфодинамика).
„Знаеме дека универзумот се шири без да губи или добива топлина, што бара вкупната ентропија на универзумот да биде константна“, напиша Вопсон во „Разговор“. „Сепак, од термодинамиката знаеме и дека ентропијата секогаш се зголемува. Тврдам дека ова покажува дека мора да постои друга ентропија – информациска ентропија – што го балансира зголемувањето.“
Вопсон тврди дека овој закон игра улога во атомската физика (распоредот на електроните), космологијата и биолошките системи. Во последната област, Вопсон изнесува големо тврдење: спротивно на Чарлс Дарвин и неговата идеја дека мутациите се јавуваат случајно, мутациите всушност се јавуваат на начин што ја минимизира информациската ентропија. Вопсон го анализирал постојано мутирачкиот вирус САРС-КоВ-2 (познат и како ковид-19), неговиот труд за тоа истражување покажува „уникатна корелација помеѓу информациите и динамиката на генетските мутации“.
Според мислењето на Вопсон, сето ова заедно сугерира дека Вториот закон за инфодинамика може да послужи и како доказ дека живееме во симулација.
„Супер комплексен универзум како нашиот, доколку беше симулација, би барал вградена оптимизација и компресија на податоци за да се намали компјутерската моќ и барањата за складирање на податоци потребни за извршување на симулацијата“, напиша Вопсон. „Токму тоа го набљудуваме околу нас, вклучувајќи ги дигиталните податоци, биолошките системи, математичките симетрии и целиот универзум“.
Сите овие тврдења бараат значително понатамошно тестирање и верификација пред да можат да се сметаат за веродостојни, и како што забележува ИФЛСајенс, има толку многу истражувачки трудови што го оспоруваат нашето дигитално постоење колку што има и такви што ја промовираат неговата научна неизбежност. Можно е Вториот закон за инфодинамиката на Вопсон да доведе до интересни откритија, но прашањето што прв го поставил Платон останува неодговорено.
