Пронајдени се делови од средновековни гробишта, големи керамички садови и структури направени од печени тули. Се верува дека градот имал муслимански молитвени објекти, училишта, бањи, па дури и воденица за правење леб.
Водачот на експедицијата, Валериј Колченко, наведе дека станува збор за важно трговско населено место кое во 15 век исчезнало во катастрофа што по обем може да се спореди со Помпеја.
Истражувањето се одвивало во поплавениот комплекс Тору-Ајгир, северозападно од езерото, на дел од древен трговски пат. Археолозите испитале четири плитки зони (длабочини од 1-4 метри) во близина на брегот. Тие откриле структури направени од печени тули, вклучувајќи една со воденички камен, како и срушени камени и дрвени конструкции. Се претпоставува дека е пронајдена и јавна зграда што служела како џамија, медреса или бања.
Три други зони открија остатоци од рани гробишта, муслиманска некропола од 13 век и градби од калливи тули. Гробовите покажаа знаци на исламски ритуали – скелетите беа свртени кон север, свртени кон Кибла.
Руското географско друштво, кое го финансираше истражувањето, ја потврди автентичноста на откритието. Примероците беа испратени на анализа со употреба на забрзана масена спектрометрија за прецизно датирање.
Овој град или трговски центар бил важна точка на Патот на свилата, историска мрежа што ги поврзувала Европа и Азија од 2 век п.н.е. до средината на 15 век. Градот бил уништен во страшен земјотрес на почетокот на 15 век, што довело до исчезнување на средновековната цивилизација во регионот.
Денес крајбрежјето на езерото е населено со помали села, а потонувањето на копното во водата не е реткост – слични примери постојат и во Велика Британија, каде што се потопени некогашните крајбрежни места и острови.
