Иако денес е најдобро познат во медитеранската и западната кујна, лимонот не бил широко користен во Европа до средниот век. Во почетокот на своето постоење било исклучително ретко и ценето овошно дрво.
Вкрстувањето помеѓу горчливиот портокал и цитронот веројатно се случило во областа пред повеќе од илјада години. Цитронот (Citrus medica) му дава интензивен мирис и погуста кора, додека горчливиот портокал дава киселост и сочност. Цитронот е големо, издолжено овошје и може да изгледа необично – некои овошја може да изгледаат како да имаат прсти. Кожата му е многу густа, внатре има малку сок – не е сочен како лимон.
Оваа комбинација даде овошје со карактеристична кисела и освежителна нота што го прави толку препознатлив – лимонот што го знаеме. Вкрстувањето на овие две растенија не се случило природно – одгледувачите на цитруси одиграа клучна улога во развојот на лимонот каков што го знаеме денес.
Откако лимонот настанал во Азија, почнал да се шири кон запад. Во 7-ми и 8-ми век, лимоните почнале да ги одгледуваат арапските трговци и освојувачи, потоа се шират низ Медитеранот. Арапите биле првите кои донеле лимони во Шпанија и Северна Африка, португалските и шпанските истражувачи ги донеле во Америка дури во 16 век.
Дури и тогаш, лимоните станаа медицински важни – се знаеше дека тие се богати со витамин Ц, кој спречуваше скорбут кај морнарите.
