Тоа е едноставна, но интензивна форма на одење што ветува опипливи здравствени придобивки – вклучително и намалување на крвниот притисок – под услов да се прави редовно, пренесува Индекс.
Според американската новинарка Мелиса Метјуз, оваа рутина станува сè попопуларна поради нејзината ефикасност и достапност, а е поткрепена и од науката.
Јапонскиот метод се базира на наизменично брзо и бавно одење во траење од 30 минути. Поточно, едно лице пешачи три минути со брзо темпо (околу 70 проценти од максималниот аеробен капацитет), потоа три минути со бавно темпо (околу 40 проценти од капацитетот), овој циклус се повторува до крајот на тренингот.
Оваа рутина ја развиле јапонски научници пред речиси две децении, а во студија спроведена врз луѓе со просечна возраст од 63 години, се покажало дека учесниците кои тренирале четири пати неделно постигнале значително понизок крвен притисок во споредба со оние кои не учествувале во програмата.
Метјуз, која претходно тренирала за полумаратон, во својата статија нагласува дека овој метод е идеален дури и за оние кои моментално не се во добра форма.
Како што опишува таа, побрзите делови биле доволно напорни за да го стимулираат срцевиот ритам, но не предизвикувале прекумерен замор, додека бавните делови овозможувале полесно закрепнување.
„Иако враќањето на отчукувањата на срцето на пониски вредности понекогаш траеше повеќе од три минути, се чувствував доволно одморена за да продолжам без проблеми“, пишува Метјуз.
Таа користела паметен часовник за да ги следи интервалите, што ѝ го олеснувало префрлањето помеѓу брзо и бавно темпо. Како што забележува, важно е да не се губи чувството за времето, за разлика од обичната прошетка, каде што е потребно да се одржи ритам.
Јапонскиот метод се покажа како интересна алтернатива на популарните програми за пешачење како „12-30-3“ (30 минути на лента за трчање со наклон од 12 и брзина од 4,8 километри на час). Метјуз ги тестирала двата методи и, според податоците од нејзиниот часовник, разликите во отчукувањата на срцето и поминатото растојание биле занемарливи, но јапонската рутина ја сметала за позабавна.
Во текот на неделата на тренинзи забележала напредок – како што нејзината физичка подготвеност се подобрувала, таа морала да оди побрзо за да го постигне истиот ефект.
Според авторот, јапонската рутина за пешачење е одличен избор за секој кој сака да го вклучи редовното движење во својата секојдневна рутина, без исцрпувачки тренинзи или потреба од опрема.
Вежбањето трае само 30 минути, може да се прави речиси насекаде, а во исто време помага во постигнувањето на кардиоваскуларните цели и го олеснува закрепнувањето на физичката кондиција.
