Во јануари 1970 година, американскиот сенатор и еколошки активист Гејлорд Нелсон одлучи дека националниот настан за едукација за животната средина ќе се вика Ден на планетата Земја и ќе се одржи на 22 април. Во време на политички активизам и студентски протести, Денот на планетата Земја привлекува многу новинари кои известуваат за него. Сенаторот Нелсон ја препушта организацијата на студентите и го избира Денис Хејс за координатор. Многу граѓани се приклучуваат и Денот на планетата Земја како „празник“ станува многу успешен во Соединетите Американски Држави.
Покрај тоа, во 1971 година, сенаторот Нелсон ја прогласи третата недела во април како „Недела на Земјата“, која стана национален настан. Во сенка на Денот на планетата Земја 1971 година, Конгресот на САД ги усвои повеќето закони за заштита на животната средина.
Денот на планетата Земја официјално се одбележува од 1992 година, кога за време на Конференцијата на ОН за животна средина и развој во Рио де Жанеиро, на која учествуваа голем број претставници на владини и невладини организации, беше координирана далекусежна програма за промоција на одржливиот развој.
Светската организација за заштита на природата предупреди на Денот на планетата Земја дека нерационалното производство на храна и отпадот ги уништуваат и луѓето и планетата.
“Мораме да престанеме да купуваме повеќе отколку што ни треба и да фрламе храна. Прво, затоа што половина од човештвото е составено од дебели луѓе, додека милиони гладуваат. Вториот парадокс е што фрламе повеќе од една третина од произведената храна, а во исто време се жалиме колку е скапа”, изјави директорката на организацијата, Адриа Наташа Калауз.
„Ако го намалиме отпадот од храна, ѝ даваме на Земјата дополнителни 13 дена да ги обнови своите ресурси“, додаде таа.
Таа исто така изјави дека “можно е да се произведе доволно храна и во исто време да се зачува природата ако користиме земјоделски практики кои се корисни за природата. И ако воведеме рамнотежа помеѓу растителна и животинска храна во нашата исхрана, придонесуваме за сопственото здравје и здравјето на планетата”, заклучува Калауз.
