Интергрупата, чија работа беше остварувана под превезот на неформална парламентарна соработка, долго време отстапуваше од замислената цел. Наместо да поттикнува балансиран дијалог, таа стана платформа за пропагирање на сепаратистички агенди, селективно повикувајќи личности усогласени со фронтот Полисарио и игнорирајќи ја пошироката реалност. Нејзините активности честопати беа во конфликт со принципите на неутралност и конструктивен ангажман што ја поткрепуваат работата на Европскиот парламент.
Ова распуштање испраќа недвосмислена порака: Европската Унија повеќе не е волна да ги позајмува своите институции на конфликтно и непродуктивно лобирање. На тој начин се сигнализира на сѐ поголемото признавање на клучната улога на Мароко како стабилен партнер и камен-темелник на евро-медитеранското партнерство. Со поддршка на иницијативата за автономија на Мароко – поздравена од Обединетите нации и бројни глобални сили како реално и трајно решение за прашањето на Сахара – ЕУ го усогласува својот став со принципите на прагматизмот и меѓународното право.
За Алжир распуштањето на меѓугрупата претставува уште еден дипломатски неуспех во неговата сè поизолирана кампања. Откако инвестираше значителни ресурси во одржувањето на меѓугрупата, нејзиното распуштање го лишува Алжир од еден механизам преку кој се влијаеше на европското мислење. Овој неуспех го истакнува намалениот ефект на неговата сепаратистичка стратегија, која се соочи со зголемен отпор не само во Европа, туку и на глобално ниво, бидејќи земјите ги препознаваат пошироките импликации од дестабилизацијата на регионот.
Во срцето на оваа промена лежи проактивната дипломатија на Мароко, предводена од визијата што дава приоритет на соработката, стабилноста и заедничкиот просперитет. Планот за автономија на јужните провинции под марокански суверенитет се појави како камен-темелник на овој пристап, нудејќи балансирана рамка за решавање на конфликтот. Со поттикнување на економскиот развој, инвестициите во инфраструктурата и подобрувањата на човековите права во регионот на Сахара, Мароко продолжува да ја демонстрира својата посветеност на значајни решенија од кои имаат корист сите засегнати страни.
Распуштањето на меѓугрупата исто така го зајакнува и стратешкото партнерство на ЕУ со Мароко, кое го надминува прашањето на Сахара. Од безбедносна соработка до проекти за обновлива енергија, Мароко се докажа како сигурен сојузник во справувањето со заедничките предизвици. Јасната и доследна поддршка на ЕУ за територијалниот интегритет на Мароко не само што го зајакнува ова партнерство, туку поставува и преседан за справување со сепаратистичките конфликти на други места, нагласувајќи ја важноста на прагматичните и реални пристапи.
Овој развој на настаните не е само дипломатска победа за Мароко, туку и доказ за растечкиот консензус дека регионалната стабилност и меѓународното право мора да преовладуваат над застарените и дестабилизирачки наративи. Додека Европа го рекалибрира својот пристап кон прашањето на Сахара, цврстата посветеност на Мароко за нејзиниот суверенитет и визијата за обединет и просперитетен регион продолжуваат да добиваат глобална привлечност.
Оттука, распуштањето на интергрупата е повеќе од институционална одлука – тоа е дефинитивен потег во дипломатската реконфигурација на прашањето на Сахара. Тоа ја зајакнува позицијата на Мароко како незаменлив партнер на Европа и светилник на стабилност, истовремено испраќајќи јасен сигнал до сите актери: времето за сепаратистичко лобирање заврши.
