Оние што веруваат дека „Династија“ и „Фалкон Крест“ го опишуваат животот на врвот на американските корпоративни пирамиди, овде ќе најдат слика во споредба со која најлудите ТВ-заплети изгледаат досадно. Еден извршен директор на Бехтел беше растргнат на парчиња од разгневена толпа; друг, киднапиран, преживеа два дена во багажникот на мерцедесот што бил возен преку работ на карпа, но на половина пат се закачил на препрека. Бескрупулозно сплеткарејќи од Бејрут до Бохемиан Гроув во Калифорнија, директорите на Бехтел се бореа со арапски и еврејски националисти, лути сенатори, огорчени деловни ривали и гневни потрошувачки групи за да ја изградат најголемата градежна и инженерска фирма во светот.
Како што вели Макартни, покрај Бехтел „Јуинг оил“ изгледа како примерен корпоративен субјект. Дури и најзаморените ќе воздивнат од откритијата за врските на Бехтел со ЦИА, нејзините скандалозни односи со Експорт-импорт банка и нејзината уште поскандалозна вмешаност во нуклеарната индустрија. Сите, освен вистинските фанатици, ќе бидат депримирани од извештаите за расистички, антисемитски, хомофобични и мизогинистички ставови и практики што со текот на годините создадоа сериозни правни проблеми и проблеми со односите со јавноста за компанијата.
Администрацијата на Реган понекогаш личеше на состанок на раководството на Бехтел, а документацијата за некои од посочните обвиненија е потенка отколку што некој би сакал, вели ЛА тајмс.
Ниту една голема корпорација не би можела да преземе странски операции од размерите на Бехтел без одредена соработка со американската влада – а мал број компании би можеле да одбијат владино барање што, за возврат, обезбедува покритие за разузнавачките агенти. Со оглед на огромниот обем на операции на Бехтел на проблематичните места во светот – индустриски развој од 20 милијарди долари во Саудиска Арабија, на пример – таа може да продолжи само со гаранции дека нејзините односи и со саудиската и со американската влада се добри. Каде е, точно, линијата помеѓу доброто и погрешното?
Во модерна Америка, и владата и бизнисот се толку големи што мора да соработуваат ако кој било од нив успее. Либералите, кои повикуваат на национална индустриска политика, всушност бараат поблиска соработка меѓу бизнисот и владата – дома и во странство. Многу либерални критичари на американскиот бизнис го посочуваат успехот на „Јапан инк.“ и велат дека за да станат конкурентни, на САД им е потребно министерство за меѓународна трговија и индустрија за да го координира индустрискиот развој. Сепак, истите тие критичари брзо ги напаѓаат сите докази за постоечка соработка како дослух.
Скапите имоти на Бехтел расфрлани низ американскиот пејзаж – особено нуклеарните централи, кои се закануваат дека ќе ги банкротираат некои од најголемите комунални системи во земјата – се споменици на залудно потрошени таленти и погрешно насочени ресурси.
Огромно движење, огромни финансиски ресурси, техничка величественост – и ограничена визија. Тоа беа доблестите и пороците на раководството на Бехтел, како што беа и на толку многу американски лидери што ја водеа земјата и светот во генерациите по 1945 година, вели ЛА тајмс.
