„Галичник не е само локација – тоа е став, историја и инспирација што се прелива на големо платно,“ вели директорката на фестивалот, Јана Пауноска. „Горди сме што токму тука ги прикажуваме овие 35 филмови – на место каде што секој камен има приказна, а секој залез изгледа како последен кадар.“
Фестивалот годинава се случува без поддршка од Агенција на филм, но со огромна верба – во филмот, во местото, и во луѓето што не се откажуваат.
Галичник повторно станува филмска зона – меѓу камените куќи, ехото од „Тешкото”, и погледи што не се купуваат – благодарение на пријатели, фирми со слух и поддржувачи кои веруваат дека на културата не и треба дозвола за да постои, велат организаторите.
Во амбиентот на амфитеатарот кај Упија, под отвореното небо и меѓу старите дрвја, филмот оживува со посебна топлина и магична енергија.
