Стратис Миривилис (1890-1969) бил војник 10 години, учествувал и во Првата светска војна и во походите во Анадолија 1921 и 1922 година. Воените искуства имале пресудно влијание врз неговиот понатамошен живот, така што тој се вратил во родното место на Лезбос како верен пацифист. Тука работел како новинар и писател. Миривилис бил член на Академијата во Атина, а по војната и претседател на Друштвото на грчките писатели. Во 1960 година бил номиниран за Нобеловата награда за литература.
„Сè на сè, ова грчко лудило, несмасност, е дефект овде. Тоа е подземна војна“, вели главниот лик во романот „Живот во гробница“.
Кога грчката војска ја нападнала Македонија, Миривилис стапил во контакт и со Македонци. Тој пишува дека тие иако од негова гледна точка зборуваат речиси ист јазик како Србите и Бугарите, тие се сметаат себе си само за „православни Македонци“… ниту „Бугари“, ни „Сррп“ или „Гкрртс“… Така пишува Миривилис во својот роман.
„Тоа се селани чиј јазик е сличен на јазикот на Бугарија и Србија. Тие не ги сакаат Бугарите затоа што им ги земаат децата во војска. Ги мразат Србите затоа што ги викаат „Бугари“. Тие покажаа сочувство за нас бидејќи ние сме навистина духовни претставници на „православниот патријарх на Константинопол“…
