„Ова се селаните чијшто јазик е сличен со оној на Бугарите и Србите. Тие не ги сакаат првите бидејќи им ги земаат децата во армијата, а вторите пак, се омразени поради нивниот лош однос кон нив како кон ‘Бугари’. Тие всушност покажауваат симпатии кон нас Грците, бидејќи ние сме вистински духовни претставници на Православниот патријарх во Константинопол… Сепак, тие наведуваат дека не се ниту Булгари (Бугари), ниту „сррп“ (Срби), ниту „грцс“ (Грци), туку православни Македонци“.
Книгата „Живот во гроб“ е едно од најуспешните и најчитаните грчки дела. Се работи за автобиографска новела во која грчки наредник го опишува животот за време на Првата светска војна.
Во подоцнежните изданија на книгата во триесетите години на минатиот век, реченицата којашто ги издвојува Македонците како посебен народ била исфрлена.
За време на монархо-фашистичката диктатура на Јоанис Метаксас во Грција, кога македонскиот јазик бил строго забранет, и германската окупација во Втората светска војна, книгата била ставена на листата цензурирани дела.
