Технологијата, позната како реактивен млазен удар, користи две различни течности, полимерен раствор и друг што содржи клетки суспендирани во растворот.
Тие се фрлаат еден врз друг и се мешаат во воздухот за да се создаде хидрогел исполнет со ќелии кој може да се испечати на која било површина. Методот ја зголемува густината на клетките за околу 10 пати во споредба со другите технологии за биопечатење, создавајќи ткива што се многу поблиску до човечките.
Една фаза од развојот на лекот е тестирање на лабораториски одгледувани клеточни култури, кои обично се одгледуваат на рамна површина, како што е слајдот со микроскоп. Сепак, ќелиите со 3Д печатење ги прават тестовите попрецизни.
„Откривањето на лек е комплициран и екстремно скап процес кој вклучува повеќе рунди на тестирање пред да се постигнат клиничките испитувања“, објаснува водачот на проектот Кени Далгарно, професор по производство и инженерство на Универзитетот во Њукасл.
Научниците ја основаа компанијата Џетбио за да привлечат инвестиции и потенцијално да го лансираат биопринтерот низ целиот свет.
„Во моментов има голем интерес за развој на подобри човечки ин витро модели на болест и ткиво, така што имаме подобри начини за тестирање на лекови“, додава Далгарно.
Луси Доналдсон, директорка за истражување во Версус Артритис, која го финансираше проектот, рече дека „овој напредок има потенцијал да го забрза развојот на нови лекови за третман на артритис, рак и кардиоваскуларни болести“.
Таа заклучи дека ова е многу возбудлив чекор напред.
